നിങ്ങളുടെ പേര് സന്ദീപ് എന്നോ സന്തോഷ് എന്നോ ആകട്ടെ, ജാതിവാല് വാര്യരോ മേനോനോ എന്തെങ്കിലും, പേരൊന്നുമല്ലല്ലോ നമ്മുടെ പ്രശ്നം. നിങ്ങള്ക്ക് എടുത്തു പറയാന് പറ്റിയ ഒരു ജോലിയില്ല, കാര്യമായ വിദ്യാഭ്യാസ യോഗ്യതയൊന്നും ഇല്ലാത്തതു കൊണ്ട് നല്ലൊരു ജോലി കിട്ടാനും സാധ്യതയില്ല. കച്ചവടമോ വ്യവസായമോ നടത്താനുള്ള കഴിവില്ല. ഗള്ഫില് പോയി രണ്ടു മൂന്നു വര്ഷം ശ്രമിച്ചു, കാര്യമായി ഒന്നും നടന്നില്ല. അതിനിടക്ക് കല്യാണവും കഴിച്ചു, കുട്ടികളുമായി. ഇനി കുറച്ചു രാഷ്ട്രീയം ശ്രമിക്കാം എന്ന് നിങ്ങള് തീരുമാനിക്കുന്നു.
രാഷ്ട്രീയമാകുമ്പോള് ഇഷ്ടം പോലെ കാശ്, കൊടി വച്ചതോ വാക്കാത്തതോ ആയ കാര്, പല വിധ സ്ഥാനമാനങ്ങള്, പ്രശസ്തി തുടങ്ങിയവയൊക്കെ വന്നു തുടങ്ങും എന്ന് ന്യായമായും നിങ്ങള് പ്രതീക്ഷിക്കും.
നിങ്ങള് നാട്ടിലിറങ്ങി രാഷ്ട്രീയ പ്രവര്ത്തനം തുടങ്ങുന്നു. രണ്ടു ദിവസം കഴിയുമ്പോഴേക്ക് നിങ്ങള്ക്ക് ഒരു കാര്യം മനസ്സിലാവും, ഇതെളുപ്പമല്ല. നാട്ടുകാര് അവരുടെ മുഴുവന് പ്രശ്നങ്ങളും നിങ്ങളോടു വന്നു പറയാന് തുടങ്ങും. റേഷന് കാര്ഡിലെ പേര് ചേര്ക്കല്, സ്കൂള് കോളേജ് അഡ്മിനിഷന്, പോലീസ് കേസ് പിന്വലിപ്പിക്കല്, വഴിയിലെ കുണ്ടും കുഴിയും നികത്തല് തുടങ്ങി നാട്ടുകാരുടെ സകല കാര്യവും നിങ്ങളുടെ തലയിലാവും. പാതിരാത്രിയും പുലര്ച്ചെയും നാട്ടുകാര് വാതിലില് മുട്ടികൊണ്ടേയിരിക്കും, ഇരുപത്തിനാല് മണിക്കൂറും ഡ്യൂട്ടിയാണ്.
എന്നാല് പ്രത്യേകിച്ച് ഗുണം വല്ലതുമുണ്ടോ, ഇല്ല. തിരഞ്ഞെടുപ്പ് വരുമ്പോള് മാത്രമാണ് മുകളില് നിന്ന് താഴേക്ക് പണം വരുന്നത്. നാട്ടുകാര് വല്ലപ്പോഴും വല്ലതും തന്നാലായി. പാര്ട്ടിയില് പതിനായിരം ജോയിന്റ് സെക്രട്ടിറിമാരില് ഒരാള് ആകാന് കഴിഞ്ഞാല് ഭാഗ്യം. പഞ്ചായത്തു തിരഞ്ഞെടുപ്പ് വന്നാല് വാര്ഡ് മെമ്പര് സ്ഥാനത്തേക്ക് മത്സരിക്കാന് നൂറു പേരോട് മത്സരിക്കണം. പ്രവര്ത്തിച്ചു പ്രവര്ത്തിച്ചു നേതാവാകാന് നിന്നാല് മൂത്തു നരച്ചു കുഴിയില് പോകത്തെയുള്ളൂ. അത് കൊണ്ട് പ്രവര്ത്തിക്കാതെ മുകളിലെത്താനുള്ള വഴി നോക്കണം. ഈ പ്രതിസന്ധി ഘട്ടത്തിലാണ് നിങ്ങള് സംബിത് പാത്രയെ പറ്റി പഠിക്കേണ്ടത് .
വാര്ത്തകള് ടെലഗ്രാമില് ലഭിക്കാന് ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യൂ
അഞ്ചു പത്തു കൊല്ലം മുമ്പ് നിങ്ങളെ പോലെ തന്നെ രാഷ്ട്രീയത്തില് ഇറങ്ങിയതാണ് സാംബിത് പാത്ര, ഡല്ഹിയിലാണെന്ന് മാത്രം. സദാസമയവും മുഖത്തുള്ള ഇളിഭ്യ ചിരി, സമയവും സന്ദര്ഭവും നോക്കാതെ മണ്ടത്തരം പറയാനുള്ള കഴിവ് എന്നിവ ചേര്ന്നാല് പാത്രയായി. ഒരിക്കല് വാര്ഡ് മെമ്പറായി മത്സരിച്ചിരുന്നു, സ്വന്തം കുടുംബക്കാര് പോലും വോട്ടു ചെയ്യാത്തതു കൊണ്ട് നിലം തൊട്ടില്ല. ആ ഒരവസ്ഥയിലാണ് ഒരു പ്രാദേശിക ചാനലില് ജോലി ചെയ്യുന്ന ഒരു കൂട്ടുകാരന് പാത്രയെ ഒരു ടിവി ഡിബേറ്റിന് വിളിച്ചത്. പാത്രയുടെ ഇളിഭ്യച്ചിരിയും മണ്ടത്തരങ്ങളും പ്രേക്ഷകര്ക്ക് വളരെ ഇഷ്ടമായി. പിന്നെ വച്ചടി വച്ചടി കയറ്റമായിരുന്നു പാത്രയുടെ ജീവിതത്തില്.
ഇപ്പൊ പാത്രയുടെ ജീവിതം ഇങ്ങനെയാണ്. വൈകുന്നേരം ഒരു മൂന്നര നാലു മണിക്ക് എണീക്കും, അന്നത്തെ പത്രങ്ങള് മുഴുവന് മറിച്ചു നോക്കും. ഐ ടി സെല്ലുകാര് അയക്കുന്ന വാട്സാപ്പ് മെസ്സേജുകള് മനസ്സിരുത്തി വായിക്കും. ഊണ് കഴിച്ചു ചെറുതായൊന്ന് വിശ്രമിക്കുമ്പോഴേക്കും ചാനലുകാര് വന്നു തുടങ്ങും. ആദ്യമൊക്കെ സ്റ്റുഡിയോയിലേക്ക് പോകണമായിരുന്നു, ഇപ്പോള് അവര് സാമഗ്രികളൊക്കെയായി ഇങ്ങോട്ട് വരും. ടച്ച്-അപ്പ് ചെയ്യാനുള്ള സൗകര്യമൊക്കെ വീട്ടില് തന്നെ ഒരുക്കിയിട്ടുണ്ട്. അധികം മേക്കപ്പ് ഒന്നും പാത്രക്ക് ഇഷ്ടമല്ല. കുറച്ചു റോസ് പൌഡര് കവിളത്ത്, ചുണ്ടില് ചെറുതായി വാസ്ലിന്, അത്രയേ വേണ്ടൂ.
മേക്കപ്പ് കഴിയുമ്പോഴേക്കും ചാനലുകാര് ക്യാമറയും മറ്റും തയ്യാറാക്കി നില്ക്കുന്നുണ്ടാകും, പിന്നെ ഡിബേറ്റുകളുടെ പൊടിപൂരമാണ്. ലൈവ്കാരൊക്കെ എട്ടുമണിക്ക് ശേഷമാണ് വരിക, അതിനു മുമ്പ് റെക്കോര്ഡ് ചെയ്തു പോകുന്നവരുടെ തിരക്കാണ്. പല പല വിഷയങ്ങളാണ് ഡിബേറ്റില്, ചന്ദ്രയാന് ചന്ദ്രനില് എത്തുമോ ഇല്ലയോ, ഇന്ത്യക്ക് വിദേശ നാണ്യം ആവശ്യത്തിനുണ്ടോ, അടുത്ത എലെക്ഷനില് ട്രംപ് ജയിക്കുമോ ഇല്ലയോ, സി ബി എസ് സി കണക്ക് പേപ്പര് എളുപ്പമായിരുന്നോ എന്നിങ്ങനെ പോവും വിഷയങ്ങള്.
വിഷയം എന്താണെന്ന് ചാനലുകാരോട് ചോദിച്ച ശേഷം പാത്ര ഐ ടി സെല്ലുകാര്ക്ക് വാട്സാപ്പ് മെസ്സേജ് അയക്കും. ഐ ടി സെല്ലുകാര് ഓപ്പണിങ് സ്റ്റേറ്റ്മെന്റ് അയച്ചു കൊടുക്കും. അത് കാണാതെ പഠിക്കും. അവതാരകന് അപ്പുറത്തു നിന്ന് നീട്ടി വലിച്ചു എന്തോ ഒരു ചോദ്യം ചോദിക്കും. അതെന്താണെന്നതിന് വലിയ പ്രസക്തിയില്ല. എനിക്ക് രണ്ടു മിനിറ്റ് സമയം തരണം അതിനിടക്ക് ഇടപെടരുതെന്ന് അവതാരകനെ പുഞ്ചിരിച്ചു കൊണ്ട് ഭീഷണിപ്പെടുത്തും. എന്നിട്ട് ഓപ്പണിങ് സ്റ്റേറ്റ്മെന്റ് പറയും. അപ്പോഴേക്ക് ഏതെങ്കിലും ഒരു പാനെലിസ്റ് എന്തെങ്കിലുമൊക്കെ വിളിച്ചു പറഞ്ഞിട്ടുണ്ടാവും, അവതാരകന് അങ്ങോട്ട് പോകും.
ഡൂൾന്യൂസ് യൂട്യൂബ് ചാനൽ സബ്സ്ക്രൈബ് ചെയ്യാനായി ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യൂ
അതിനിടക്ക് ഐ ടി സെല്ലുകാര് വാട്സാപ്പില് അടുത്ത മെസ്സേജ് അയച്ചിട്ടുണ്ടാകും. മറ്റേ പാനലിസ്റ്റിനുള്ള കൗണ്ടറാണ്. ആദ്യമൊക്കെ ചര്ച്ചക്കിടയില് മൊബൈല് നോക്കാന് കുറച്ചു ചമ്മലൊക്കെയുണ്ടായിരുന്നു പാത്രക്ക്. പ്രേക്ഷകര് കാണാതിരിക്കാന് ഇടം കണ്ണിട്ടൊക്കെ നോക്കുമായിരുന്നു. ഇപ്പൊ ശീലമായി, പാത്രക്കും പ്രേക്ഷകര്ക്കും.
ഇനിയിപ്പം വാട്സാപ്പില് കൌണ്ടര് വന്നില്ലെങ്കിലും പാത്ര കുലുങ്ങില്ല. പാത്രയുടെ കയ്യില് ഇഷ്ടം പോലെ വാട്ട്എബൗട്ടറി സ്റ്റോക്കുണ്ട്, അതിലൊന്നെടുത്തു വീശും. ഉദാഹരണത്തിന് ഡല്ഹി പോലീസ് ജാമിയയില് വെടി വെച്ചതിനെ പറ്റി ചോദിച്ചാല് 1976 ല് ബിഹാറില് വെടിവെപ്പ് നടന്നില്ലേ എന്ന് തിരിച്ചു ചോദിക്കും. ഇന്ത്യയുടെ വളര്ച്ചാ നിരക്ക് നാലു ശതമാനായതിനെ പറ്റി ചോദിച്ചാല് ഉഗാണ്ടയില് അതിനെക്കാള് കുറവല്ലേ എന്നിട്ടും അതെന്താ ചര്ച്ച ചെയ്യാത്തതെന്നു തിരിച്ചു ചോദിച്ചു അവതാരകനെ ഉത്തരം മുട്ടിക്കും. പിന്നെ കുറച്ചു നേരം അവതാരകനും പാത്രയും അരിയെത്ര-പയറഞ്ഞായി കളിക്കും.
അതിനിടക്ക് പാത്ര തന്റെ ആരാധകരെ ഓര്ക്കും. അവര്ക്ക് പുഞ്ചിരി മാത്രം പോര. ക്രോധം, ഹാസ്യം, പുച്ഛം എല്ലാം ചേര്ന്ന ഒരു ഫുള് പാക്കേജ് ആണ് ആരാധകര് പ്രതീക്ഷിക്കുന്നത്. അവതാരകന് നേരെ കുറച്ചു ക്രോധം എടുത്തു വീശും, ആ സമയത്തു പാത്രയുടെ കണ്ണുകള് ജ്വലിക്കും, കവിളുകള് ചുവക്കും. അപ്പോള് വേറെ ഏതെങ്കിലും പാനലിസ്റ് അവതാരകനെ പിന്തുണക്കാന് ചാടി വീഴും. പാത്രയുടെ ശബ്ദം അവര്ക്കു നേരെ ഉയരും. പിന്നെ രണ്ടു മൂന്ന് മിനിറ്റ് പാനെലിസ്റ്റുകള് തമ്മിലുള്ള തെറിവിളിയാണ്. ആരാധകര്ക്ക് തൃപ്തിയായി എന്ന് തോന്നുമ്പോള് പാത്ര പഴയ ഇളിഭ്യ ചിരിയിലേക്ക് തിരിച്ചു പോകും.
പുച്ഛമാണ് പാത്രയുടെ മാസ്റ്റര്-പീസ്. ഭാവം മാത്രമല്ല, ഡയലോഗുകളും. രഘുറാം രാജന് സാമ്പത്തിക ശാസ്ത്രത്തെ പറ്റി ഒരു പുല്ലും അറിയില്ല, അരുന്ധതി റോയിക്ക് ഇംഗ്ലീഷ് ഗ്രാമ്മറിന്റെ ബേസിക്സ് പോലും അറിയില്ല, അഭിജിത് ബാനര്ജി കൈക്കൂലി കൊടുത്താണ് നോബല് സമ്മാനം സംഘടിപ്പിച്ചത് തുടങ്ങിയ ഡയലോഗുകള് ആണ് പുച്ഛം ചേര്ത്ത് വാരി വിതറുന്നത്. ആരാധകര് ടീവിക്ക് മുമ്പിലിരുന്ന് കയ്യടിക്കുന്നത് പാത്ര മനസ്സില് കാണും. അരുന്ധതി റോയിയുടെ പുസ്തകം വായിച്ചവരോ, അഭിജിത് ബാനര്ജിയുടെ പ്രഭാഷണം കെട്ടവരോ ഈ പാവക്കൂത്തു കാണാനിരിക്കില്ല എന്ന കാര്യം അറിയാത്തവനല്ല പാത്ര. പക്ഷെ അവര് ന്യുനപക്ഷമാണ്, ന്യുനപക്ഷം പാത്രക്കിഷ്ടമല്ല.
ചിലപ്പോളൊക്കെ പാത്ര ഇറങ്ങിപ്പോക്ക് നടത്തും. ചെവിയിലെ മൈക്ക് വലിച്ചൂരിയെടുത്തു നാലു ഡയലോഗ് പറഞ്ഞാണ് വാക്ഔട്ട്. ചാനലുകാര് തനിക്ക് സമയം തരുന്നില്ലെന്ന് പറഞ്ഞായിരിക്കും മിക്കവാറും വാക്-ഔട്ടുകള്. പിറ്റേന്ന് അതെ സമയത്തു പാത്ര അതേ ചാനലിലുണ്ടാകും.