സുകിര്‍ത റാണി
വിഷ്ണു ശോഭന : അല്‍പം മുമ്പ് പറഞ്ഞ കവിതയെ കുറിച്ച് ചോദിക്കട്ടെ, അംബേദ്കര്‍ ജന്മവാര്‍ഷികത്തില്‍ ജെ.എന്‍.യുവിലെ ചുവരുകളിലുയര്‍ന്ന ‘ദയവു ചെയ്ത് ആത്മഹത്യ ചെയ്യുക’ എന്ന കവിതയെക്കുറിച്ച്.
ഞങ്ങള്‍ പാചകക്കാര്‍
ഞങ്ങള്‍ പാകം ചെയ്ത അന്നം
നിങ്ങള്‍ക്ക് വേണ്ടെങ്കില്‍
ഞങ്ങളുടെ വൈദ്യമറിവും നിങ്ങള്‍ക്ക് വേണ്ട,
സ്വയം ചികിത്സിക്കൂ.
ഞങ്ങളാണ് ഭരണഘടന എഴുതിയത്
അതും നിങ്ങള്‍ക്ക് വേണ്ടായെങ്കില്‍
ദയവു ചെയ്ത് ആത്മഹത്യ ചെയ്യുക’
എന്നായിരുന്നു ആ വരികള്‍, ഈ വരികളെ കുറിച്ച് സംസാരിക്കുമോ?
സുകിര്‍ത റാണി : ഒരാളോട് പോയി ആത്മഹത്യ ചെയ്യ് എന്ന് പറയുന്നത് ശരിയല്ല. വലിയ ദേഷ്യത്തില്‍ എഴുതിയ ഒരു കവിതയാണത്. ദളിതരെപ്പോലെ ലോകത്തെ സ്‌നേഹിക്കുന്ന, ജനങ്ങളെ സ്‌നേഹിക്കുന്ന മറ്റാരുമില്ലെന്നാണ് ഞാന്‍ മനസിലാക്കുന്നത്. ഒരാള്‍ അപകടം പറ്റി വഴിയില്‍ വീണു കിടന്നാല്‍ അയാളെ സഹായിക്കാന്‍ മുന്നില്‍ ഒരു ദളിതന്‍ കാണും.
രാഹുല്‍ ഗാന്ധിയെ അയോഗ്യനാക്കിയ വിഷയം വന്നപ്പോള്‍ അടുത്ത നിമിഷത്തില്‍ അതിനെതിരെ സമരം ചെയ്യുമെന്ന് പ്രഖ്യാപിച്ചത് തോള്‍ തിരുമാവളനാണ്.
തോള്‍ തിരുമാവളന്‍
കോയമ്പത്തൂരിലെ ഒരു സ്‌കൂളില്‍ ഉച്ചഭക്ഷണം തയ്യാറാക്കുന്ന പാപ്പമ്മ എന്നൊരു സ്ത്രീ ഉണ്ടായിരുന്നു. അവരൊരു ദളിത് ആയിരുന്നു. പാപ്പമ്മയുണ്ടാക്കുന്ന ഭക്ഷണം തങ്ങളുടെ കുട്ടികള്‍ കഴിക്കേണ്ട എന്ന് പറഞ്ഞ് രക്ഷിതാക്കള്‍ അവരെ സ്‌കൂളിലേക്കയച്ചില്ല. ഇത്തരത്തിലുള്ള ജാതി വിവേചനങ്ങളുടെ പശ്ചാത്തലത്തില്‍ എഴുതിയ കവിതയാണിത്.
ഭരണഘടനയെ മാറ്റിയെഴുതാനാണ് അവര്‍ ശ്രമിക്കുന്നത്. ഭരണഘടനയുടെ അടിസ്ഥാന മൂല്യങ്ങളിലൊന്നായ മതനിരപേക്ഷതയെ ഇല്ലായ്മ ചെയ്യാനാണ് ശ്രമം. ശ്രീരാമ ക്ഷേത്രം പണിയുമ്പോള്‍ പ്രധാനമന്ത്രി തറക്കല്ലിടാന്‍ പോകുന്നതിനെയൊക്കെ നമ്മള്‍ എങ്ങനെയാണ് നോക്കിക്കാണേണ്ടത്.
വിഷ്ണു ശോഭന : നിങ്ങള്‍ മാട്ടിറച്ചി നിരോധിച്ചാല്‍, ഞങ്ങള്‍ മാട്ടിറച്ചി ഉത്സവങ്ങള്‍ നടത്തുമെന്നാണ് സുകിര്‍ത റാണി പറഞ്ഞിരുന്നത്. ഭക്ഷണത്തിന് മേല്‍ നടക്കുന്ന കടന്നു കയറ്റത്തിനെതിരായ ഇത്തരം പ്രതിരോധങ്ങളിലേക്ക് നയിച്ച കാരണങ്ങളെന്തായിരുന്നു ?
സുകിര്‍ത റാണി : എന്ത് കഴിക്കണം, ഏത് വസ്ത്രം ധരിക്കണം, ആരുടെയൊപ്പം ജീവിക്കണം എന്നതെല്ലാം ഒരു വ്യക്തിയുടെ തീരുമാനങ്ങളാണ്. ഭക്ഷണ സ്വാതന്ത്ര്യത്തിന് മേലുള്ള ആക്രമണത്തിന് ജാതി ഒരു കാരണമായി വരുന്നുണ്ട്.
കേരളത്തില്‍ ബീഫ് കഴിക്കുന്നതൊക്കെ സര്‍വസാധാരണമാണല്ലോ, തമിഴ് നാട്ടില്‍ അങ്ങനെയല്ല. ദളിത് മനുഷ്യരാണ് കൂടുതലും ബീഫ് കഴിക്കുന്നത്.
ഹിന്ദുത്വം പശുവിനെ പരിശുദ്ധമായാണല്ലോ കാണുന്നത്. ഒരു പുതിയ വീട് പണിഞ്ഞ് കഴിഞ്ഞാല്‍ പശുവിനൊപ്പമാണ് അവിടേക്ക് ആദ്യമായി കയറുന്നത്. അത് മേല്‍ജാതി ഹിന്ദുക്കളുടെ ഒരു ചടങ്ങാണ്. ആ കെട്ടിടം പണിയുന്നതിനായി ധാരാളം ദളിതര്‍ അവിടെ വന്നിട്ടുണ്ടാകും. അതിന്റെ പേരിലുണ്ടാകുന്ന അശുദ്ധിയെ ഇല്ലാതാക്കാനാണ് പോലും പശുവുമായി വീട്ടിലേക്ക് ആദ്യം കയറുന്നത്.
പശുവില്‍ നിന്നുള്ള പാലും നെയ്യുമെല്ലാം പരിശുദ്ധമായി കരുതി കഴിക്കുന്നവര്‍ അതിനെ കറിവെച്ച് കഴിക്കുന്നതിനെ എന്തിനാണ് പ്രശ്‌നമാക്കുന്നത്. രാജ് ഗൗതമന്‍ തന്റെ ‘ദളിത് വിമര്‍ശന കട്ടുരൈഗള്‍’ എന്ന പുസ്തകത്തില്‍ പശുവിന്റെ പാലും തൈരും വെണ്ണയുമായി ബന്ധപ്പെട്ടവര്‍ എങ്ങനെ ശുദ്ധരാകുന്നുവെന്നും അതിന്റെ തോലുമായി ബന്ധപ്പെട്ടിരിക്കുന്നവര്‍ എങ്ങനെ അശുദ്ധരാകുന്നു എതിനെക്കുറിച്ചും വളരെ വിശദമായി പ്രതിപാദിക്കുന്നുണ്ട്.
രാജ് ഗൗതമന്‍
ചത്തുപോയ കന്നുകാലികളുടെ തോലാണല്ലോ ചെരുപ്പ് നിര്‍മിക്കാന്‍ പ്രധാനമായും ഉപയോഗിക്കുന്നത്. അതുപോലെ മാനുവല്‍ സ്‌കാവഞ്ചേഴ്‌സായി ജോലി ചെയ്യുന്ന മനുഷ്യരുടെ തൊഴിലുപകരണമാണ് ചൂല്. ആ തൊഴിലുകളെയും, തൊഴിലെടുക്കുന്ന മനുഷ്യരെയും വളരെ മോശപ്പെട്ടവരായാണ് കാണുന്നത്.
ചൂലു കൊണ്ടടിക്കും, ചെരുപ്പ് കൊണ്ടടിക്കും എന്നൊക്കെ പൊതുവില്‍ പറയാറുണ്ടല്ലോ, പഠിച്ചവരും പുരോഗമനവാദികളുമെല്ലാം ഇങ്ങനെ സംസാരിക്കാറുണ്ട്. വാസ്തവത്തില്‍ അതില്‍ ഒരു ജാതി അധിക്ഷേപം ഉള്‍ച്ചേര്‍ന്നിരിക്കുന്നുണ്ട്.
എന്റെ ഭക്ഷണത്തിന്റെ അവകാശം ഞാന്‍ ആര്‍ക്കും കൊടുക്കേണ്ട ആവശ്യമില്ല. ബീഫ് കൈവശം വെച്ചാല്‍ കൊല്ലപ്പെടുമെന്ന അവസ്ഥ എത്ര ഭയാനകമാണ്. ഇതിനെതിരായ ശബ്ദങ്ങള്‍ ഉയര്‍ന്നു വരണം. എഴുത്ത് പ്രതിരോധമാണ്. ദളിത് സാഹിത്യമൊല്‍ എന്നെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം പ്രതിരോധത്തിന്റെ സാഹിത്യമാണ്.
വിഷ്ണു ശോഭന : അധ്യാപികയായ സുകിര്‍ത റാണിയോടാണ് ചോദ്യം, നവലിബറല്‍ താത്പര്യങ്ങളിലൂന്നിയാണ് പുതിയ വിദ്യാഭ്യാസ നയം കേന്ദ്ര സര്‍ക്കാര്‍ രൂപീകരിച്ചിരിക്കുന്നത്. പാഠപുസ്തകങ്ങളില്‍ ചരിത്രം തിരുത്തിയെഴുതപ്പെടുകയാണ്, സവര്‍ക്കറിനെ മഹത്വവത്കരിച്ചും നെഹ്‌റുവിനെ ഒഴിവാക്കിയും പുസ്തകങ്ങള്‍ തയ്യാറാക്കപ്പെടുന്നു. മഹാത്മാ ഗാന്ധി എങ്ങനെയാണ് ആത്മഹത്യ ചെയ്തത് എന്നാണ് പരീക്ഷകളില്‍ കുട്ടികളോട് ചോദിക്കുന്ന ചോദ്യം. ഇത്തരം നീക്കങ്ങളെ ഒരു അദ്ധ്യാപിക എന്ന നിലയില്‍ എങ്ങനെയാണ് നോക്കിക്കാണുന്നത് ?
സുകിര്‍ത റാണി : തങ്ങള്‍ക്കനുകൂലമായ ഒരു ചരിത്രം നിര്‍മിക്കാന്‍ ശ്രമിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുകയാണ് ഹിന്ദുത്വം. കേരളം, തമിഴ്‌നാട് പോലുള്ള സംസ്ഥാനങ്ങള്‍ വിദ്യാഭ്യാസത്തിന്റെ കാര്യത്തില്‍ മുന്നിട്ടു നില്‍ക്കുന്നവയാണ്. എവിടെ വിദ്യാഭ്യാസം വളരെ മികച്ച രീതിയിലുണ്ടോ അവിടെ തിരിച്ചറിവുമുണ്ടായിരിക്കും. അവിടങ്ങളില്‍ ചരിത്രത്തിന്റെ തിരുത്തലും അശാസ്ത്രീയതയുമെല്ലാം ഗൗരവപൂര്‍വം ചോദ്യം ചെയ്യപ്പെടും.
എന്‍ജിനീയറിങ് വിദ്യാര്‍ഥിയുടെ സിലബസില്‍ അവര്‍ രാമായണം പഠനവിഷയമാക്കുകയാണ്.
പുഷ്പക വിമാനത്തെ ചൂണ്ടി, അത് നമ്മള്‍ പണ്ടേ കണ്ടു പിടിച്ചതാണെന്ന് ഒരു എന്‍ജിനീയറിങ് വിദ്യാര്‍ഥിയെ പഠിപ്പിക്കാന്‍ ശ്രമിക്കുന്നതിലെ അപകടത്തെ നമ്മള്‍ അഭിസംബോധന ചെയ്യേണ്ടതുണ്ട്.
ഒരു കള്ളത്തരം നൂറു തവണ പറയുമ്പോള്‍, അത് പുസ്തകങ്ങളില്‍ എഴുതി വെക്കുമ്പോള്‍ പിന്നാലെ വരുന്ന തലമുറ അത് വിശ്വസിക്കാനിടയുണ്ട്.
അതിന്റെ തുടര്‍ച്ചയായാണ് സവര്‍ക്കറെയും മറ്റും ആദര്‍ശവത്കരിക്കാന്‍ ശ്രമിക്കുന്നത്. സ്വാതന്ത്ര്യ സമരത്തില്‍ യാതൊരു ഇടപെടലുകളും നടത്തിയിട്ടില്ലാത്ത ഒരു പ്രസ്ഥാനമാണവരുടേത്. എന്നാല്‍ വലിയ സ്വാതന്ത്ര്യസമര സേനാനികളാണ് തങ്ങള്‍ എന്ന രീതിയില്‍ ചരിത്രം അപനിര്‍മിക്കാനാണ് അവര്‍ ശ്രമിക്കുന്നത്.
ഒരു മതേതര രാജ്യത്തെ മതരാഷ്ട്രമാക്കി മാറ്റുന്നതിനുള്ള അടിത്തറയൊരുക്കുകയാണവര്‍ ഈ നീക്കങ്ങളിലൂടെ. മനുഷ്യരുടെ മനസ്സില്‍ ഇത്തരത്തില്‍ വ്യാജങ്ങളെ പണിതുയര്‍ത്തുന്നു. ഇന്ത്യയെ ഒരു ഹിന്ദുത്വ രാജ്യമായി പരുവപ്പെടുത്തണമെങ്കില്‍ അതിന് ആദ്യം വിദ്യാഭ്യാസത്തിലാണ് ഇടപെടേണ്ടത്. അത് അവര്‍ക്ക് വളരെ വ്യക്തമായ ധാരണയുണ്ട്.
അടിസ്ഥാന വിഭഗങ്ങളില്‍ പെട്ട മനുഷ്യരില്‍ നിന്ന് വിദ്യാഭ്യാസത്തെ വിച്ഛേദിക്കണമെന്നത് അവരുടെ ലക്ഷ്യമാണ്. അതിനുള്ള നീക്കങ്ങള്‍ അവര്‍ പുത്തന്‍ വിദ്യഭ്യാസ നയത്തിലൂടെ നടത്തുന്നുണ്ട്. പഠിക്കുമ്പോഴാണല്ലോ നമ്മള്‍ കൂടുതല്‍ ചോദ്യങ്ങള്‍ ഉന്നയിക്കുന്നത്. ആ ചോദ്യങ്ങളെ ഒഴിവാക്കണമെന്നത് ഹിന്ദുത്വത്തിന്റെ ആവശ്യമാണ്.
വിഷ്ണു ശോഭന : ഒരേ സമയം ഒരു അംബേദ്കറിസ്റ്റും മാര്‍ക്‌സിസ്റ്റുമാണ് താനെന്ന് സുകിര്‍ത റാണി പറയുന്നു. വര്‍ഗബോധത്തിലൂന്നിയ കമ്യൂണിസ്റ്റ് ചിന്താ പദ്ധതികള്‍ക്ക് ജാതി എന്ന യാഥാര്‍ഥ്യത്തെ അഭിസംബോധന ചെയ്യാനോ, അതിനെതിരെ സമരപ്പെടാനോ കഴിഞ്ഞിട്ടില്ല എന്ന വിമര്‍ശനത്തെ എങ്ങനെ കാണുന്നു ?
സുകിര്‍ത റാണി : ഒരു പെരിയോറിസ്റ്റ് കൂടിയാണ് ഞാന്‍. ഈ മൂന്ന് ആശയങ്ങളെയും വായിക്കാനും ഉള്‍ക്കൊള്ളാനും ശ്രമിക്കുന്ന ഒരാളാണ്. ഇവയില്‍ അടിസ്ഥാനപരമായി ഉള്‍ച്ചേര്‍ന്നിരിക്കുന്ന സത്ത സഹമനുഷ്യനെ തുല്യനായി പരിഗണിക്കാനും സ്‌നേഹിക്കാനും കഴിയണമെന്നതാണ്.
അങ്ങനെ മനുഷ്യനെ മാനിക്കണമെങ്കില്‍ ആദ്യം ജാതി ഉന്മൂലനം ചെയ്യപ്പെടണം, ജന്‍ഡര്‍ ഇക്വാലിറ്റി വരണം, വര്‍ഗം ഇല്ലാതാകണം. അപ്പോള്‍ ഇത് മൂന്നും വളരെ പ്രധാനപ്പെട്ട കാര്യങ്ങളാണ്. ആശയങ്ങളില്‍ വ്യത്യാസങ്ങളില്ലെന്നല്ല.
ജാതി എന്ന യാഥാര്‍ഥ്യത്തെ അംഗീകരിക്കുന്നതില്‍ മാര്‍ക്‌സിസ്റ്റുകള്‍ക്ക് വീഴ്ച സംഭവിച്ചിട്ടുണ്ട് എന്നത് അവര്‍ക്കെതിരെ എല്ലാക്കാലത്തും ഉന്നയിക്കപ്പെടുന്ന വിമര്‍ശനമാണ്. പോളിറ്റ് ബ്യൂറോ ഉള്‍പ്പെടെയുള്ള പാര്‍ട്ടി മേല്‍ക്കമ്മറ്റികളിലെ ദളിത് അസാന്നിധ്യമൊക്കെ അവര്‍ക്ക് മേല്‍ ആരോപിക്കപ്പെടുന്ന കുറ്റങ്ങളാണ്. എന്നാല്‍ ഇന്ന് ധാരാളം മാറ്റങ്ങള്‍ വരുന്നുണ്ട്.
‘ഇന്ത്യയിലെ ജാതികള്‍’ എന്ന അംബേദ്കര്‍ പുസ്തകത്തിന്റെ 100ാം വാര്‍ഷികത്തില്‍ ഇടതുപക്ഷ പാര്‍ട്ടികള്‍ തമിഴ്‌നാട്ടില്‍ വലിയ പരിപാടികളാണ് സംഘടിപ്പിച്ചത്. അംബേദ്കറെ കമ്യൂണിസ്റ്റുകള്‍ ഉയര്‍ത്തിപ്പിടിക്കുന്നില്ല എന്ന ആരോപണമുണ്ടല്ലോ. അതില്‍ മാറ്റങ്ങള്‍ വരുന്നുണ്ട് എന്നാണ് ഞാന്‍ പറയുന്നത്.
തമിഴ്‌നാട്ടിലെ പ്രോഗ്രസീവ് റൈറ്റേഴ്‌സ് യൂണിയന്‍ സെക്രട്ടറി ആദവന്‍ ദീക്ഷിണ്യ
തമിഴ്‌നാട്ടിലെ പ്രോഗ്രസീവ് റൈറ്റേഴ്‌സ് യൂണിയന്റെ സെക്രട്ടറി ആദവന്‍ ദീക്ഷിണ്യ ദളിത് സമൂഹത്തില്‍ നിന്നുള്ള ഒരാളാണ്. ഒറ്റയടിക്ക് മാറ്റങ്ങള്‍ കൊണ്ടു വരാന്‍ കഴിയില്ലല്ലോ. സംഭവിക്കുന്ന മാറ്റങ്ങളെ പോസിറ്റീവായി വേണം നമ്മള്‍ കാണേണ്ടത്.
തമിഴ്‌നാടിനെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം കമ്യൂണിസ്റ്റുകളുടെ ഇടപെടലുകളുടെ ചരിത്രത്തെ അവഗണിക്കാന്‍ കഴിയില്ല.
വിഷ്ണു ശോഭന :
തീണ്ടലുള്ള ചേരി
തീണ്ടലുള്ള തെരുവ്
തീണ്ടലുള്ള കൂര
തീണ്ടലുള്ള പ്രണയം
തീണ്ടലുള്ള ജാതി
തീണ്ടാനാവുന്നത്
ഞങ്ങളുടെ ഉടല്‍ മാത്രം
കേരളത്തില്‍ വളരെയധികം ചര്‍ച്ച ചെയ്യപ്പെട്ട ഒരു സുകിര്‍ത റാണി കവിതയാണിത്, ‘എന്റെ പ്രിയ സോദരി മനീഷ’ എന്ന പേരിലുള്ള കവിത. ഖൈര്‍ലാന്‍ജിയിലും ഹാഥ്‌റസിലുമെല്ലാം മേല്‍ ജാതിക്കാരാല്‍ പീഡനത്തിനിരയായി കൊല്ലപ്പെട്ട ദളിത് പെണ്‍കുട്ടികള്‍ ടീച്ചറിന്റെ കവിതകളിലുണ്ട്
സുകിര്‍ത റാണി : ഖൈര്‍ലാന്‍ജിയിലെ പ്രിയങ്ക മാത്രമല്ല, പ്രിയങ്കയുടെ അമ്മ സുരേഖ ബോധ്മാംഗെ, ഹാഥ്‌റസിലെ മനീഷ, തേനിയിലെ രാഘവി, അരിയല്ലൂരിലെ നന്ദിനി എത്രയെത്ര ദളിത് സ്ത്രീകളാണ് മേല്‍ജാതിക്കാരാല്‍ പീഡിപ്പിക്കപ്പെട്ടതും കൊല്ലപ്പെട്ടതും.
ഫെമിനിസം, ദളിത് ഫെമിനിസം എന്നീ സംജ്ഞകള്‍ക്കുള്ളില്‍ നില്‍ക്കുന്ന കവിതകളാണിവ. കാലാകാലങ്ങളായി സ്ത്രീകളുടെ ശരീരത്തെ ആണിന്റെ സ്വത്തായാണ് കണക്കിലെടുക്കുന്നത്. പ്യൂരിറ്റി ഓഫ് കാസ്റ്റ് എന്നു പറയുമല്ലോ, അതിനെ സ്ത്രീയുടെ ശരീരത്തോടാണ് ചേര്‍ത്തു വെച്ചിരിക്കുന്നത്. തമിഴ്‌നാട്ടില്‍ നടക്കുന്ന എല്ലാ ദുരഭിമാനക്കൊലകള്‍ക്കും കാരണമിതാണ്.
ഒരു ദളിത് യുവാവ്, ഇതര സമുദായത്തില്‍ പെട്ട ഒരു പെണ്‍കുട്ടിയെ പ്രണയിക്കുമ്പോഴോ, കല്യാണം കഴിക്കുമ്പോഴോ ജാതിശുദ്ധി നഷ്ടപ്പെടുന്നതായാണ് മേല്‍ജാതിക്കാര്‍ പറയുന്നത്.
ഒരു സ്ത്രീയെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം അത് അവളുടെ ശരീരമാണ്, എന്നാല്‍ അത് അവള്‍ക്കു വേണ്ടിയുള്ളതല്ല, മറ്റാര്‍ക്കോ വേണ്ടിയുള്ളതാണ്. അവളുടെ ചിന്തകള്‍ പോലും അവളുടേതല്ല. ആ ചിന്തകള്‍ ആണധികാരബോധം ചിട്ടപ്പെടുത്തിയ പരിധികള്‍ക്കുള്ളില്‍ നിന്നു കൊണ്ടാണ് മുന്നോട്ട് പോകുന്നത്. അത്തരത്തിലാണ് അതിനെ സമൂഹം ക്രമപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നത്.
എന്റെ പ്രിയ സോദരി മനീഷ എന്ന കവിത
ചരിത്രം എഴുതിയത് പുരുഷന്മാരാണ്. അത് ഏകപക്ഷീയമാണ്. ഉള്‍ക്കൊള്ളല്‍ സ്വഭാവമില്ലാത്തതാണ്. എന്റെ ചരിത്രം എവിടെയാണെന്ന ഒരു പെണ്ണിന്റെ ചോദ്യത്തിന് ഇവിടെ ഉത്തരമുണ്ടാവില്ല.
പെണ്ണിനും മണ്ണിനും വേണ്ടിയാണ് യുദ്ധങ്ങള്‍ നടന്നതെന്ന് പൊതുവിലൊരു പറച്ചിലുണ്ട്. പെണ്ണിനെ മണ്ണോട് താരതമ്യപ്പെടുത്തുന്നത്, അവളെ സ്വത്തായി കണക്കാക്കുന്നതു കൊണ്ടാണ്. ഇതിനെ നമ്മള്‍ ചോദ്യം ചെയ്യേണ്ടതുണ്ട്. സ്ത്രീ വിമോചനമെന്നത് ശരീരത്തിന്റെ മാത്രമല്ല മനസിന്റെ കൂടി സ്വാതന്ത്ര്യ പ്രഖ്യാപനമാണ്. എന്റെ സ്വാതന്ത്ര്യത്തെ ഞാന്‍ തന്നെ കണ്ടെത്തേണ്ടതുണ്ട്.
സമൂഹത്തില്‍ ഒരു പെണ്ണിനും, ദളിത് പെണ്ണിനുമുള്ള സ്ഥാനം വ്യത്യസ്തമാണ്. അവര്‍ക്ക് നേരേ നടക്കുന്ന ആക്രമണങ്ങളും വ്യത്യസ്തമാണ്.എന്റെ ശരീരത്തിന്റെ ഉടമസ്ഥന്‍ നീയാണ് എന്ന ചിന്തയില്‍ നിന്നാണല്ലോ എന്റെ ശരീരം മാത്രം നിനക്ക് തൊടാന്‍ കഴിയുന്നതായി മാറുന്നത്.
ഖൈര്‍ലാന്‍ജിയില്‍ പ്രിയങ്കയുടെ കാര്യത്തില്‍ എന്താണ് സംഭവിച്ചത്. പ്രിയങ്കയുടെ അമ്മ സുരേഖ ബോധ്മാംഗെ ഭൂമിക്ക് മേല്‍ അധികാരമുള്ളവളായി എന്നതാണ് മേല്‍ ജാതിക്കാരെ പ്രകോപിപ്പിച്ചത്. ഭൂമിയുടെ ഉടമസ്ഥാവകാശത്തില്‍ നിന്ന് ദളിതുകളെ അകറ്റി നിര്‍ത്തുക എന്നത് ഇവിടുത്തെ സവര്‍ണ ജാതിക്കാരുടെ ആവശ്യമാണ്. പ്രിയങ്കയെ കൂട്ടബലാത്സംഗം ചെയ്താണ് കൊലപ്പെടുത്തിയത്.
