തുടക്കം മുതല്‍ അവസാനം വരെ ശക്തമായ ഭാഷയില്‍ രാഷ്ട്രീയം പറയുന്ന ഒരു കലാസൃഷ്ടി ഏറ്റവും നവ്യവും സുന്ദരവുമായ അനുഭവം തിയേറ്ററില്‍ സമ്മാനിക്കുന്നു, അതാണ് പാ. രഞ്ജിത്തിന്റെ നച്ചത്തിരം നഗര്‍കിരത്. പ്രണയത്തിന്റെ വ്യക്തിപരവും സാമൂഹ്യവുമായ തലങ്ങളെ, ആ രണ്ട് വശങ്ങളും തമ്മില്‍ ഇഴചേര്‍ന്നിരിക്കുന്ന അവസ്ഥയെ സംഭാഷണങ്ങളിലൂടെയും സംഗീതത്തിലൂടെയും വിഷ്വലുകളിലൂടെയും ബോഡി മൂവ്‌മെന്റുകളുടെയും ഉള്ളില്‍ തറയ്ക്കുന്ന കാഴ്ചയായി അവതരിപ്പിക്കുകയാണ് ഈ സിനിമ.
ആട്ടക്കത്തി എന്ന ആദ്യ സിനിമ മുതല്‍ പാ. രഞ്ജിത്ത് വ്യക്തമായി പറഞ്ഞുവെക്കുന്ന ജാതിവിരുദ്ധതയുടെ രാഷ്ട്രീയം ഈ സിനിമയിലും തുടരുന്നുണ്ട്. ജാതിവിരുദ്ധ രാഷ്ട്രീയം പറയുന്ന സിനിമകളെടുക്കാന്‍ വേണ്ടി നിര്‍മ്മാണ കമ്പനി തുടങ്ങിയ ഒരാള്‍ തന്റെ ഓരോ സിനിമയിലും കൂടുതല്‍ വ്യക്തമായി, സമകാലികമായി ആ സംസാരങ്ങള്‍ നടത്തുകയാണ്.
എന്നാല്‍ അതിനേക്കാള്‍ ഈ സിനിമയെ ഗംഭീരമാക്കുന്നത് മേക്കിങ്ങും സിനിമ നല്‍കുന്ന ഏറ്റവും പുതുമയുള്ള എക്‌സ്പീരിയന്‍സുമാണ്. ന്യൂ ഏജ് സിനിമ എന്ന് എല്ലാ അര്‍ത്ഥത്തിലും വിളിക്കാന്‍ കഴിയുന്ന ചിത്രമാണ് നച്ചത്തിരം നഗര്‍കിരത്. കഥാപാത്രങ്ങളിലെ വൈവിധ്യം, പറയുന്ന രാഷ്ട്രീയത്തിലെ സമകാലീനത എന്നിവയില്‍ തുടങ്ങി സിനിമയില്‍ സംഗീതവും നാടകവും യഥാര്‍ത്ഥ സംഭവങ്ങളുടെ വിഷ്വലുകളും വി.എഫ്.എക്‌സും ഡാന്‍സുമെല്ലാം ഉള്‍ച്ചേര്‍ത്തിരിക്കുന്നതില്‍ വരെ ആ പുതുമയുണ്ട്.
ഒരു നൂലിന്മേല്‍ കളിയാണ് പാ.രഞ്ജിത്ത് നച്ചത്തിരത്തിന്റെ തിരക്കഥയിലും സംവിധാനത്തിലും നടത്തിയിരിക്കുന്നത്. ഒന്ന് പിടിവിട്ടാല്‍ പ്രസംഗം മാത്രമായി പോകാന്‍ നൂറ് ശതമാനവും സാധ്യതയുണ്ടായിരുന്ന പല സീനുകളെയും ആ രീതിയിലേക്ക് വിട്ടുകൊടുക്കാതെ അതീവശ്രദ്ധയോടെ സംവിധായകന്‍ മേക്ക് ചെയ്‌തെടുത്തിരിക്കുകയാണ്.
നാടകത്തെ ഏറ്റവും ഭംഗിയായി ഉപയോഗിച്ച സിനിമ കൂടിയാണിത്. ഒരു നാടകം രൂപപ്പെട്ടു വരുന്നതാണ് സിനിമയുടെ പശ്ചാത്തലം. നാടകം പശ്ചാത്തലമായും പ്രധാന ഭാഗമായുമെല്ലാം സിനിമയിലുണ്ട്. നാടകത്തിലെ എലമെന്റുകളും നാടകക്കാരും ഒട്ടും ഏച്ചുകൂട്ടലില്ലാതെ സിനിമയിലുണ്ട്.
സിനിമയിലെ ഓരോ കഥാപാത്രത്തിനും ജെന്‍ഡറിന്റെയും സെക്‌സിന്റെയും സെക്ഷ്വാലിറ്റിയുടെയും ജാതിയുടെയുമൊക്കെ അടിസ്ഥാനത്തില്‍ വ്യത്യസ്തമായ ഐഡിന്റിറ്റി നല്‍കിയിട്ടുണ്ട്. ലെസ്ബിയനും ഗേയും ട്രാന്‍സ് വുമണും പുരുഷന്മാരും സ്ത്രീകളും ആല്‍ഫ മെയില്‍ സ്വഭാവം പുലര്‍ത്തുന്നവരുമെല്ലാം ദളിതരും സവര്‍ണരുമെല്ലാം ഈ സിനിമയിലുണ്ട്. അവരെല്ലാം തങ്ങളുടെ ഐഡിന്റിറ്റിയെ വ്യക്തമാക്കികൊണ്ടാണ് ഓരോ ഡയലോഗിലും സംസാരിക്കുന്നത്. ഇങ്ങനെ കഥാപാത്രസൃഷ്ടി നടത്തുന്നതിലൂടെ തന്നെ ഒരുപക്ഷെ സിനിമ സ്റ്റഡി ക്ലാസായി മാറാനുള്ള സാധ്യതയുണ്ടായിരുന്നു. എന്നാല്‍ ഓരോ കഥാപാത്രത്തെയും ഏറ്റവും സ്വാഭാവികതയോടെയും ആഴം കൈവിടാതെയും സിനിമ അവതരിപ്പിക്കുന്നുണ്ട്.
ദുരഭിമാനകൊലകളടക്കമുള്ള ജാതീയ വിവേചനത്തിന്റെ ഏറ്റവും ക്രൂരമായ രൂപങ്ങള്‍ ഈ സിനിമയിലുണ്ട്. കേന്ദ്ര കഥാപാത്രമായ റെനെയുടെ കുട്ടിക്കാലം, റെനെ തന്നെ താനാക്കിയ അനുഭവങ്ങള്‍ വിവരിക്കുന്നതുമടക്കമുള്ള ഭാഗങ്ങള്‍ വേറെയും. സമാനമായ രീതിയില്‍ സ്ത്രീകളും ട്രാന്‍സ് വ്യക്തികളും മറ്റു ലിംഗ-ലൈംഗിക ന്യൂനപക്ഷങ്ങളും നേരിടേണ്ടി വരുന്ന അതിക്രമങ്ങളും വിവേചനവും യാതൊരു മറയുമില്ലാതെ കാണിച്ചുതരുന്നുമുണ്ട്.
എന്നാല്‍ ഈ സിനിമ കൂടുതല്‍ ഹൃദയത്തോട് ചേര്‍ന്ന് നില്‍ക്കുന്നത് ജാതിയും ലിംഗവിവേചനങ്ങളും വ്യക്തികള്‍ക്കുള്ളിലും രണ്ട് വ്യക്തികള്‍ തമ്മിലുള്ള ഇടങ്ങളിലും എങ്ങനെ വര്‍ക്കൗട്ടാകുന്നു എന്ന് കാണിച്ചിരിക്കുന്നിടത്താണ്. റെനെയും ഇനിയനും അര്‍ജുനും മെഡിലീനും സുധീറും തുടങ്ങി ഓരോ കഥാപാത്രത്തിനും ജീവിതത്തില്‍ നേരിടേണ്ടി വരുന്ന അനുഭവങ്ങളും അവരില്‍ പലരും തങ്ങളുടെ സവര്‍ണ, പാട്രിയാര്‍ക്കല്‍ ബോധം വെച്ചു പെരുമാറുന്നതും പിന്നെ ചില തിരിച്ചറിവുകളുണ്ടാകുന്നതും സിനിമയിലുണ്ട്. പൊളിറ്റിക്കല്‍ കറക്ട്‌നെസ്, അതിലേക്ക് ഓരോരുത്തരും എത്തുന്നത്, തുടരുന്ന സംസാരങ്ങള്‍ എന്നിവയെ കുറിച്ചെല്ലാം സിനിമ വളരെ മാനുഷികമായ പലതും പറഞ്ഞുവെക്കുന്നുണ്ട്.
