ഇനി നടക്കേണ്ടത് മുസ്‌ലിം ലീഗും സമസ്തയും കൈകൊടുത്ത് പിരിയാനുള്ള ചര്‍ച്ച

മതരാഷ്ട്രീയം അപകടകാരിയാണ്. അതുപോലെയല്ല സാമുദായിക രാഷ്ട്രീയം, സാമുദായിക രാഷ്ട്രീയത്തിന് രാജ്യത്ത് ഭരണഘടനാപരമായ പരിരക്ഷയുണ്ട്. മികച്ച സാധ്യതകളുമുണ്ട്. മുസ്‌ലിം സമുദായത്തിന്റെ രാഷ്ട്രീയ അസ്തിത്വത്തിനുവേണ്ടി നിലവില്‍വന്ന ഇന്ത്യന്‍ യൂണിയന്‍ മുസ്‌ലിം ലീഗിന് രാജ്യത്തെ രാഷ്ട്രീയ പ്രക്രിയയില്‍ രാഷ്ട്രീയമായി തന്നെ മാന്യമായ ഒരിടമുണ്ട്.

ഈ ഇടം ഉറപ്പിക്കാന്‍ സാമുദായിക രാഷ്ട്രീയം എന്ന ആശയം ധാരാളമാണ്. പകരം മതം കളിച്ചു രാഷ്ട്രീയം നേടാനുള്ള മുസ്‌ലിം ലീഗിന്റെ സെമി മത-രാഷ്ട്രീയ നയം അബദ്ധമാണ്. വെറും അബദ്ധമല്ല, ഭീമാബദ്ധം. തങ്ങളും മുസ്‌ലിയാരും ഖാളിയും ഖുളാത്തും സമസ്തയും സലഫിയും പള്ളിയും മഹല്ലും തുടങ്ങി മതസംജ്ഞകള്‍ വെച്ചു രാഷ്ട്രീയ നേട്ടമുണ്ടാക്കാമെന്ന ലീഗിന്റെ വിചാരം ഒട്ടും രാഷ്ട്രീയമല്ല, പക്വവുമല്ല.

ഒരു തറവാടിന്റെ ഒറ്റനൂലില്‍ ആടിയുള്ള ട്രപ്പീസ് കളിയിലും രാഷ്ട്രീയമില്ല. രാഷ്ട്രീയക്കളരിക്കു പുറത്തുള്ള ഈ മെയ്യഭ്യാസം ലീഗിനെ കരകയറാക്കുഴിയിലിറക്കുമെന്നാണ് കരുതേണ്ടത്.

ദേശീയ തലത്തില്‍ 1906ല്‍ സര്‍വേന്ത്യാ ലീഗും സ്വാതന്ത്ര്യാനന്തരം 1948ല്‍ ഇന്ത്യന്‍ യൂണിയന്‍ മുസ്‌ലിം ലീഗും രൂപംകൊള്ളുന്നത് ലക്ഷണമൊത്ത രാഷ്ട്രീയപ്പാര്‍ട്ടിയായിട്ടാണ്. ഖാദിയാനികള്‍ മുതല്‍ അഹ് ലെ ഹദീസും ശിഈകളും സുന്നികളും ബോറകളും ഉള്‍പ്പെടെ സകല അവാന്തരവിഭാഗങ്ങളും നേതൃതലത്തില്‍ ഉണ്ടായിരുന്നിട്ടും പാര്‍ട്ടിക്ക് മതപരമായ മുഖം വരാതിരിക്കാന്‍ ദേശീയ നേതാക്കള്‍ ശ്രദ്ധിച്ചു.

എന്നാല്‍ 1936ല്‍ കേരളത്തില്‍ മുസ്‌ലിം ലീഗ് നിലവില്‍ വരുന്നത് മതകീയ ചുവയോടെയാണ്. ഈജിപ്ഷ്യന്‍ സലഫിസം പ്രചരിപ്പിക്കാന്‍ വേണ്ടി 1922ല്‍ നിലവില്‍വന്ന കേരള മുസ്‌ലിം ഐക്യസംഘം പത്തുവര്‍ഷം കൊണ്ട് സ്വാഭാവിക കാലഗതിയടഞ്ഞു. ഐക്യ സംഘത്തിന്റെ നാശാവശിഷ്ടങ്ങള്‍ തലശ്ശേരിയിലെ ഒരു ഉല്‍പതിഷ്ണു ക്ലബ്ബില്‍ ഇടിച്ചുകയറി ലയിച്ചുവെന്നാണു ചരിത്രം. ഈ അവിയല്‍ സംഘം യോഗം ചേര്‍ന്നാണ് 1936ല്‍ മലബാര്‍ മുസ്‌ലിം ലീഗ് രൂപീകരിക്കുന്നത്.

തലശ്ശേരിയില്‍ രൂപീകരിച്ച ആദ്യത്തെ മുസ്‌ലിം ലീഗ് കമ്മറ്റിയും തുടര്‍ന്ന് തിരൂരങ്ങാടിയിലും കോഴിക്കോട്ടും നിലവില്‍വന്ന പ്രാദേശിക കമ്മറ്റികളിലും ഐക്യസംഘത്തിലെ മൗലവി ചേരുവകള്‍ ചേരുംപടി ചേര്‍ക്കപ്പെട്ടിരുന്നു. തലശ്ശേരിയിലെയും കോഴിക്കോട്ടെയും ചില വക്കീലന്മാരും പ്രമാണിമാരുമായിരുന്നു ശേഷിക്കുന്ന നേതാക്കള്‍.

സമുദായത്തിന്റെ മുഖ്യധാരയില്‍ നിന്നു ഒരു നേതാവ് പോലും ഈ കമ്മറ്റികളില്‍ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. ഒരു പതിറ്റാണ്ടുകാലം മുഖാമുഖം നിന്നു പോരടിച്ച സലഫിസ്റ്റ് മൗലവിമാരുടെ മേല്‍ക്കൈയില്‍ രൂപംകൊണ്ട മലബാര്‍ ലീഗിനോട് നാട്ടിലെ ആലിമീങ്ങള്‍ക്കും സാധാരണക്കാരായ സുന്നികള്‍ക്കും എതിര്‍പ്പുണ്ടായത് സ്വാഭാവികം. ഈ പിറവി ദോഷമാണു കേരളത്തിലെ മുസ്‌ലിം ലീഗിനെ പാതി മതവും പാതി രാഷ്ട്രീയവുമായി അര്‍ധനാരീശ്വരനാക്കിയത്.

1937ലെ നിയമസഭാ തെരഞ്ഞെടുപ്പിനെ നേരിടേണ്ടി വന്നപ്പോഴാണ്, വക്കീലന്മാരും സലഫി പ്രമാണിമാരും ചേര്‍ന്ന ആദ്യകാല ലീഗിന് പ്രമാണിത്തവും സലഫിസവും കൊണ്ട് രാഷ്ട്രീയം വേവിച്ചെടുക്കാനാവില്ലെന്ന് ബോധ്യമായത്.

കുറുമ്പ്രനാട് – കോഴിക്കോട് (റൂറല്‍) മണ്ഡലത്തില്‍ മുസ്‌ലിം ലീഗ് സ്ഥാനാര്‍ത്ഥിയായി ബി. പോക്കര്‍ സാഹിബ് മത്സരിച്ചു. എതിര്‍ സ്ഥാനാര്‍ത്ഥി ബാഫഖി തങ്ങളുടെ സഹോദരി ഭര്‍ത്താവ് ഖാന്‍ ബഹദൂര്‍ ആറ്റക്കോയ തങ്ങളായിരുന്നു.

ഹൈക്കോടതിയിലും സുപ്രീം കോടതിയിലും പ്രാക്ടീസ് ചെയ്യുന്ന പ്രഗത്ഭനായ നിയമജ്ഞന്‍, ഭരണഘടനാ വിദഗ്ധന്‍, വാഗ്മി, ജനങ്ങള്‍ക്കിടയില്‍ സുപരിചിതന്‍… പോക്കര്‍ സാഹിബിനെക്കാള്‍ മികച്ച ഒരു സ്ഥാനാര്‍ത്ഥിയെ മുസ്‌ലിം ലീഗിന് അന്ന് കിട്ടാനില്ലായിരുന്നു. കോണ്‍ഗ്രസ് പിന്തുണയും പോക്കര്‍ സാഹിബിനായിരുന്നു.

എതിര്‍ സ്ഥാനാര്‍ത്ഥിക്കാവട്ടെ പ്രമാണിത്തവും ഖാന്‍ ബഹദൂര്‍ പട്ടവുമല്ലാതെ രാഷ്ട്രീയ പിന്തുണയോ ജനസമ്മിതിയോ ഒട്ടും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. രാഷ്ട്രീയ താത്പര്യങ്ങളൊന്നുമില്ലാതിരുന്ന ബാഫഖി തങ്ങള്‍ ബന്ധുത്വത്തിന്റെ പേരില്‍ ആറ്റക്കോയ തങ്ങളുടെ ഇലക്ഷന്‍ ചുമതല ഏറ്റെടുത്തു. തങ്ങളുടെ മിടുക്കിന്റെ ബലത്തില്‍ ആറ്റക്കോയതങ്ങള്‍ ജയിച്ചു, പ്രഗത്ഭനായ പോക്കര്‍ സാഹിബ് തോറ്റു.

ഇതോടെ ലീഗ് നേതൃത്വത്തിന് ഒരു കാര്യം ബോധ്യമായി, കെ.എം. മൗലവി, അബ്ദുസ്സലാം മൗലവി, ഗഫൂര്‍ മൗലവി, സീതി സാഹിബ്, സത്താര്‍ സേട്ട് തുടങ്ങിയ സലഫി വക്കീല്‍ – മൗലവി സംഘത്തെ കൊണ്ട് പാര്‍ട്ടിയുടെ രാഷ്ട്രീയ ലക്ഷ്യം നേടാനാവില്ല; അതിന് സുന്നി മുഖ്യധാരയെ സ്വാധീനിക്കാന്‍ കഴിയുന്ന സാദാത്തുക്കളോ പണ്ഡിതന്മാരോ മുന്നില്‍ നില്‍ക്കണം.

അങ്ങനെയാണ് ബാഫഖി തങ്ങളെ പാര്‍ട്ടി തലപ്പത്തേക്കു കൊണ്ടുവരുന്നത്. മലപ്പുറം ജില്ലയിലെ മാപ്പിളമാരെ പാര്‍ട്ടിക്കൊപ്പം നിറുത്താന്‍ ബാഫഖി തങ്ങള്‍ കണ്ടെത്തിയ സൂത്രമാണ് പാണക്കാട് തങ്ങള്‍.

ബാഫഖി തങ്ങളും പൂക്കോയ തങ്ങളും പാര്‍ട്ടിയെ നയിച്ചപ്പോള്‍ ഇടത്തും വലത്തും ഞങ്ങളുണ്ടായിരുന്നുവെന്ന സലഫി നേതാക്കളുടെ അവകാശവാദം സത്യമാണ്. സ്വാതന്ത്ര്യത്തിന് മുമ്പും ശേഷവും പാര്‍ട്ടി നേരിട്ട വെല്ലുവിളികളെ ചെറുത്തത് തങ്ങളാണെന്ന സലഫി നേതാക്കളുടെ വാദവും നേരാണ്. മലബാറില്‍ ലീഗ് കെട്ടിപ്പടുത്തത് അക്കാലത്തെ സലഫി നേതാക്കളാണ്.

ഒടുവില്‍ മൗലവിമാര്‍ക്ക് പകരം തങ്ങന്മാര്‍ വന്നു, പിന്നാലെ മുസ്‌ലിയാന്മാര്‍ വന്നു, സുന്നി മുഖ്യധാരയില്‍ നിന്നുള്ള സാധാരണക്കാര്‍ വലിയതോതില്‍ അണിനിരന്നു. അങ്ങനെ വക്കീലന്മാരുടെയും മൗലവിമാരുടെയും പാര്‍ട്ടി എന്ന മോശം ഇമേജ് മാറിക്കിട്ടുകയും മുസ്‌ലിം ലീഗിന് ജനകീയ മുഖം കൈവരികയും ചെയ്തു.

തങ്ങന്മാരുടെ താങ്ങ് മതത്തിന്റെ താങ്ങാണ്. മുസ്‌ലിം ലീഗിന് നിവര്‍ന്നുനില്‍ക്കാന്‍ മുപ്പതുകളില്‍ ഇങ്ങനെയൊരു തങ്ങള്‍ത്താങ്ങ് ആവശ്യമായിരുന്നു. രാഷ്ട്രീയം കൊണ്ട് സ്വയം പര്യപ്തത നേടിയ ശേഷം മതത്തിത്തിന്റെ താങ്ങ് പാര്‍ട്ടി ഉപേക്ഷിക്കണ്ടേതായിരുന്നു. അതുണ്ടായല്ല. തങ്ങളും മുസ്‌ലിയാരും ഫാതിഹയും സമസ്തയും സലഫിസവുമൊന്നുമില്ലാതെ ശുദ്ധ രാഷ്ട്രീയത്തിന്റെ നട്ടെല്ലില്‍ നിവര്‍ന്നുനില്‍ക്കാന്‍ ലീഗ് ശ്രമിച്ചുമില്ല.

കോണ്‍ക്രീറ്റ് സെറ്റാക്കുന്നതുവരെയാണു മുട്ടും താങ്ങും, വാര്‍ക്കപ്പണി കഴിഞ്ഞു മുക്കാല്‍ നൂറ്റാണ്ടായിട്ടും ലീഗ് പഴയ മുട്ടിലും താങ്ങിലും നില്‍ക്കുകയാണ്. ഇതാണ് മുസ്‌ലിം ലീഗ് ഇന്നനുഭവിക്കുന്ന സ്വത്വപ്രശ്‌നം. ലീഗ് – ഇ.കെ സമസ്ത പ്രശ്‌നം പരിഹരിക്കാന്‍ ചര്‍ച്ച നടക്കാന്‍ പോകുന്നത്രെ, നല്ലത്. ഒന്നും പരിഹരിക്കാന്‍ പോകുന്നില്ല. ചാണ്ടി അയയുമ്പോള്‍ തൊമ്മന്‍ മുറുകും, തൊമ്മന്‍ അയയുമ്പോള്‍ ചാണ്ടി മുറുകും. പ്രശ്‌നങ്ങളുടെ അന്തര്‍ധാരയായി സലഫി നൂലാമാല വേറെ കിടക്കുന്നുണ്ട്.

സലാമിന്റെ നാക്ക് ചൊറിഞ്ഞു കൊണ്ടേയിരിക്കും, സലഫിസം വരട്ടു ചൊറിയാണ്. മുസ്‌ലിം ലീഗിന്റെ ജനറല്‍ സെക്രട്ടറി സ്ഥാനമല്ല; ഇന്ത്യന്‍ പ്രധാനമന്ത്രി പദം കിട്ടിയാലും സലാമിന്റെ ചൊറിച്ചിലിന് ശമനമുണ്ടാവുകയില്ല. അശ്വഗന്ധാദിയെക്കുറിച്ചു നാലു വാക്കു സംസാരിക്കാന്‍ സലാമിനെ ക്ഷണിച്ചു എന്നിരിക്കണട്ടെ; മേമ്പൊടിയായി ഒരു നുള്ള് സലഫിസം അറിയാതെ അയാള്‍ പറഞ്ഞുപോകും. ഇ.കെ. സുന്നികളുടെ പരാതി തീരുകയുമില്ല. മത – രാഷ്ടീയ ഏച്ചു കെട്ടുകള്‍ അറുത്തു മാറ്റാതെ പാര്‍ട്ടിക്ക് സ്വസ്ഥത ഉണ്ടാകാന്‍ പോകുന്നില്ല.

പ്രശ്‌നം അടിസ്ഥാനപരമാണ്. ഒന്ന് രാഷ്ടീയം, മറ്റേത് മതം. രണ്ടും രണ്ടാശയമാണ്, രണ്ടു വഴിയാണ്. ഇവ തമ്മിലുള്ള ബാന്ധവം അവിശുദ്ധമാണ്. ഒന്നിക്കാന്‍ ‘സമുദായം’ എന്ന ഒറ്റ കാരണമാണുള്ളത്. അതിങ്ങനെ കെട്ടിപ്പിണഞ്ഞു കുഴഞ്ഞുമറിഞ്ഞു കിടന്നിട്ടു തന്നെ വേണമെന്നില്ല. ഒരു ബിഷപ്പിന്റെയും അരമനയുടെയും പ്രത്യക്ഷ താങ്ങില്ലാതെയല്ലേ കേരള കോണ്‍ഗ്രസ് ഒരു സമുദായത്തിന്റെ താത്പര്യങ്ങള്‍ നേടിയെടുക്കുന്നത്.

കേരളത്തിലെ മുസ്‌ലിം മതസംഘടനകള്‍ക്കെല്ലാം സ്വതന്ത്രമായി നിന്നുകൊണ്ടുതന്നെ സമുദായത്തിന്റെ രാഷ്ട്രീയ താത്പര്യങ്ങളെ ശക്തിപ്പെടുത്താന്‍ മുസ്‌ലിം ലീഗിനെ സഹായിക്കാം. ലീഗ് – ഇ.കെ സമസ്ത: ബാന്ധവ ചര്‍ച്ചയല്ല; ഒന്നിച്ചിരുന്ന് സ്വന്തം വഴികളിലേക്ക് കൈ കൊടുത്തു പിരിഞ്ഞു പോവുകാനുള്ള ചര്‍ച്ചയാണു വേണ്ടത്.

മുസ്‌ലിം ലീഗും സമസ്തയും അപ്പനപ്പൂപ്പന്മാരുടെ കാലം മുതല്‍ ഭായി ഭായി ആയിരുന്നുവെന്ന ഭാഷ്യം 1989ലെ പ്രശ്‌നങ്ങള്‍ക്കു ശേഷം രൂപപ്പെടുത്തിയ സൂത്രവാക്യമാണ്. ലീഗും സമസ്തയും തമ്മില്‍ ചരിത്രത്തില്‍ ഒരിക്കലും ഒന്നായിട്ടില്ല; പലപ്പോഴും ഏറ്റുമുട്ടിയിട്ടുമുണ്ട്. ബാഫഖി തങ്ങള്‍ – പൂക്കോയ തങ്ങള്‍ പാലം വഴി അങ്ങുമിങ്ങും സഞ്ചരിച്ചിരുന്നുവെന്നത് നേര്.

മതം മതമായും രാഷ്ട്രീയം രാഷ്ട്രീമായും സ്വതന്ത്ര അസ്തിത്വത്തോടെ നിലനില്‍ക്കാനുള്ള ചര്‍ച്ചകളാണു നടക്കേണ്ടത്. പള്ളിയും മദ്‌റസയും മഹല്ലും ഖാളിസ്ഥാനവും മതത്തിന്റെ ആളുകള്‍ നോക്കട്ടെ, സമുദായത്തിന്റെ രാഷ്ട്രീയം മുസ്‌ലിം ലീഗ് സംരക്ഷിക്കട്ടെ.

തങ്ങന്മാരെയും മുസ്‌ലിയാന്മാരെയും മുന്നില്‍നിറുത്തി രാഷ്ട്രീയം കളിക്കുന്ന ഏര്‍പ്പാട് മുസ്‌ലിം ലീഗ് നിറുത്തണം. ഏതെങ്കിലും തറവാടിനെയോ തങ്ങളെയോ വിഗ്രഹവത്കരിച്ചു നിറുത്തുന്നത് പുതിയ കാലത്ത് പാര്‍ട്ടിക്ക് പ്രതിസന്ധികളാണ് സമ്മാനിക്കുക. തങ്ങന്മാരും വ്യക്തികളാണ്. അവര്‍ക്കുനേരെയുണ്ടാകുന്ന ആക്ഷേപങ്ങളും വിമര്‍ശനങ്ങളം ലീഗിന് പരിക്കേല്‍പിക്കും.

പാണക്കാട് തങ്ങള്‍ക്കെതിരെ ശബ്ദമുയരുമ്പോഴെല്ലാം പാര്‍ട്ടി ഞെട്ടുകയും ആകുലപ്പെടുകയുമാണ്. തങ്ങള്‍ക്ക് വല്ലതും പറ്റിയാല്‍ പാര്‍ട്ടിയുടെ ഗതിയെന്താകും എന്ന ആശങ്കയാണു പ്രശ്‌നം. സാമുദായിക രാഷ്ട്രീയം മുന്നില്‍ നിറുത്തിയാല്‍ ഈ ആശങ്കയൊഴിവാക്കാം.

പാണക്കാട് സാദാത്തുക്കള്‍ സമാദരണീയരാണ്. ഈ സാധ്യത പാര്‍ട്ടി ഉപയോഗപ്പെടുത്തുന്നതു തെറ്റല്ല. പക്ഷേ, പാണക്കാട്ടു തങ്ങളും രാഷ്ട്രീയത്തില്‍ മാത്രം ചുവടുറപ്പിച്ചു നില്‍ക്കണം; നാടാകെ ഖാളിസ്ഥാനം ഓടിച്ചിട്ടു പിടിച്ചിട്ടാകരുത്.

മതം വച്ചുള്ള കളികള്‍ മുസ്‌ലിം ലീഗിന് നഷ്ടക്കച്ചവടമാണ്. ’89ലെ കളിയില്‍ പാര്‍ട്ടിയുടെ വോട്ടുബാങ്കിന്റെ വലിയൊരൂ പങ്കാണ് കൈവിട്ടുപോയത്. ’89നു ശേഷം നാലു രാഷ്ട്രീയപ്പാര്‍ട്ടികളാണു സമുദായത്തിനകത്ത് പൊട്ടിമുളച്ചത്.

സമുദായത്തെ രാഷ്ട്രീയമായി ഒന്നിപ്പിക്കുക എന്ന പ്രാഥമിക കര്‍ത്തവ്യം നിറവേറ്റുന്നതില്‍ പാര്‍ട്ടി പരാജയപ്പെട്ടുവെന്നര്‍ത്ഥം. ചെറുതും വലുതുമായി പല വിഭാഗങ്ങളും പിണങ്ങിപ്പിരിഞ്ഞത് പാര്‍ട്ടിയുടെ ശക്തികേന്ദ്രമായ മലപ്പുറത്ത് പോലും പ്രതിഫലിച്ചു. ഇപ്പോള്‍ ഇ.കെ വിഭാഗം സമസ്തയുമായി നടത്തുന്ന മല്‍പ്പിടുത്തവും ആത്യന്തികമായി പാര്‍ട്ടിക്ക് നഷ്ടമേ വരുത്തൂ.

കാരണം, പാര്‍ട്ടിയുടെ അറ്റ്‌ലാന്റിക്കും പസഫിക്കുമൊക്കെ മുസ്‌ലിം സമുദായം എന്ന ‘ഛ’ വട്ടത്ത് തീരുന്നതാണ്. മുന്നണി ബന്ധം കൊണ്ടു കിട്ടുന്നത് സ്ഥായിയല്ല. കലര്‍പ്പില്ലാത്ത രാഷ്ട്രീയപ്പാര്‍ട്ടിയായി മുസ്‌ലിം ലീഗിനെ കാണാനാണിഷ്ടം.

Content Highlight: O.M. Tharuvana writes about Muslim League and EK Samasta