ആധാറോ വോട്ടർ ഐഡിയോ ഇല്ല; പൗരത്വമോ അസ്തിത്വമോ തെളിയിക്കാനുള്ള അടിസ്ഥാന രേഖകൾ ഇല്ലാതെ മഹാരാഷ്ട്രയിലെ ആദിവാസികൾ

പൂനെ: ആധാറോ വോട്ടർ ഐഡിയോ ഇല്ലാത്ത സ്വന്തം പൗരത്വമോ അസ്തിത്വമോ തെളിയിക്കാനുള്ള അടിസ്ഥാന രേഖകൾ ഇല്ലാത്ത നിരവധി ആദിവാസികൾ കുടുംബങ്ങൾ മഹാരാഷ്ട്രയിൽ ദുരിതത്തിലെന്ന് ദി വയർ റിപ്പോർട്ട്.

ഒക്ടോബർ 15ന്, മുഖ്യ തെരഞ്ഞെടുപ്പ് കമ്മീഷണർ രാജീവ് കുമാർ ന്യൂദൽഹിയിൽ ഒരു പത്രസമ്മേളനത്തിൽ, മഹാരാഷ്ട്രയിലും ജാർഖണ്ഡിലും ദുർബലരായ ആദിവാസി വിഭാഗങ്ങളെ (പി.വി.ടി.ജി) എൻറോൾ ചെയ്യുന്നതിന് വളരെയധികം ശ്രദ്ധ നൽകിയിട്ടുണ്ടെന്ന് പറഞ്ഞിരുന്നു. അദ്ദേഹം തന്റെ പത്ര സമ്മേളനത്തിൽ കട്കരി, കോലം, മരിയ ഗോണ്ട് – ജാർഖണ്ഡിലെ അസുർ, ബിർഹോർ, മൽഫാഡിയ, പഹാഡിയ, ശൗര്യ പഹാഡിയ, ബിരാജിയ, കോർവ, സവർ എന്നീ വിഭാഗങ്ങളെക്കുറിച്ച് പ്രത്യേകം എടുത്ത് പറയുകയും ചെയ്തിരുന്നു.

ഇന്നലെ നടന്ന തെരഞ്ഞെടുപ്പിൽ മഹാരാഷ്ട്രയിൽ നിന്നുള്ള 2.77 ലക്ഷം ആദിവാസി വിഭാഗത്തെയും ജാർഖണ്ഡിൽ നിന്ന് 1.78 ലക്ഷം ആദിവാസി വിഭാഗത്തെയും വോട്ടർ പട്ടികയിൽ ചേർക്കാൻ തൻ്റെ ഓഫീസിന് കഴിഞ്ഞതായി കുമാർ കൂട്ടിച്ചേർത്തിരുന്നു.

എന്നാൽ മുഖ്യ തെരഞ്ഞെടുപ്പ് കമ്മീഷണറുടെ അവകാശവാദങ്ങൾ യാഥാർത്ഥ്യവുമായി പൊരുത്തപ്പെടുന്നില്ലെന്ന് ദി വയർ റിപ്പോർട്ട് ചെയ്യുന്നു. പതിറ്റാണ്ടുകളായി കട്കാരി സമുദായത്തിലെ അംഗങ്ങൾ അതിജീവനത്തിനായി പോരാടുന്ന മഹാരാഷ്ട്രയിലെ മുൽഷിയിലെ നിരവധി ഗ്രാമങ്ങൾ സന്ദർശിച്ച ദി വയർ ഇവിടെയുള്ള പല കുടുംബങ്ങൾക്കും തങ്ങളുടെ പൗരത്വമോ അസ്തിത്വമോ തെളിയിക്കാനുള്ള അടിസ്ഥാന രേഖകളോ വോട്ടർ ഐഡി കാർഡുകളോ ഇല്ലെന്ന് കണ്ടെത്തി.

മഹാരാഷ്ട്രയിൽ 15 ജില്ലകളിലായി വ്യാപിച്ചുകിടക്കുന്ന 47ലധികം ആദിവാസി വിഭാഗങ്ങളുണ്ട്. ഇത് മൊത്തം സംസ്ഥാന ജനസംഖ്യയുടെ 10% വരും. അവയിൽ നാല് പ്രാക്തന ഗോത്ര വിഭാഗങ്ങളും ഉൾപ്പെടുന്നു. സംസ്ഥാനത്തുടനീളമുള്ള ആദിവാസി സമൂഹങ്ങളുടെ അവസ്ഥ വളരെ ദയനീയമാണ്, അവയിൽ ഏറ്റവും അവഗണിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നത് ഈ നാല് ഗ്രൂപ്പുകളാണ്. പൂനെ നഗരത്തിൽ നിന്ന് 63 കിലോമീറ്റർ അകലെ പൂനെയിലെ മുൽഷി താലൂക്കിൽ സ്ഥിതി ചെയ്യുന്ന പോംഗാവ് ആണ് അത്തരത്തിൽ അവഗണിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്ന ഒരു ഗ്രാമം.

150ലധികം ജനസംഖ്യയുള്ള ഈ ഗ്രാമത്തിലെ എല്ലാവരും കട്കരി സമുദായത്തിൽ നിന്നുള്ളവരാണ്. ഗ്രാമം പൂർണ ഇരുട്ടിലാണ്. വൈദ്യുതിയോ ബോർവെലോ ഹാൻഡ് പമ്പുകളോ ഇല്ല. ചില കട്കാരി കുടുംബങ്ങൾ അയൽ കർഷകരുടെ വീടുകളിൽ നിന്ന് വൈദ്യുതി കടം വാങ്ങുന്നു. പക്ഷേ ഉയർന്ന വില നൽകേണ്ടി വരുന്നു. പകരമായി, അവർ ആവശ്യപ്പെടുന്ന അത്രയും ദിവസം സൗജന്യമായി അവരുടെ ഭൂമിയിൽ കൃഷി ചെയ്യുകയും വേണം.

ഇവിടെയുള്ള ഭൂരഹിതരായ ഗ്രാമീണരും മുൽഷിയിലെ സമാനമായ 51 ഗ്രാമങ്ങളിലെ താമസക്കാരും ഒരു കുടിയേറ്റ രീതി പിന്തുടരുന്നു. അവർ ജോലി തേടി അടുത്തുള്ള നഗരങ്ങളിലേക്കും സംസ്ഥാനങ്ങളിലേക്കും പോകുന്നു. പലപ്പോഴും ഇഷ്ടിക ചൂളയിലെ തൊഴിലാളികളായോ, ‘സവർണ’ ജാതി ഭൂവുടമകളുടെ കർഷകത്തൊഴിലാളികളായോ അല്ലെങ്കിൽ അയൽ സംസ്ഥാനങ്ങളിലെ കൽക്കരി ഖനികളിലോ അവർ ജോലി ചെയ്യാൻ നിർബന്ധിതരാകുന്നു.

ഈ ഗ്രാമങ്ങളിൽ പ്രാഥമികാരോഗ്യ കേന്ദ്രങ്ങളോ , അങ്കണവാടികളോ ഇല്ല. ആശാ വർക്കർമാർ പോലും സന്ദർശിക്കുന്നില്ല. ഓരോ തവണയും ഒരാൾക്ക് അസുഖം വരുമ്പോൾ അവരെ നഗരത്തിലേക്ക് കൊണ്ടുപോകേണ്ടിവരുമെന്ന് ഗ്രാമീണരിലൊരാൾ പറയുന്നു.

തെരഞ്ഞെടുപ്പിന് തൊട്ടുമുമ്പ്, സ്ത്രീകൾക്ക് 1500 രൂപ നൽകുന്ന മുഖ്യമന്ത്രി ലഡ്കി ബഹിൻ യോജന മഹായുതി സർക്കാർ പ്രഖ്യാപിച്ചു. എന്നാൽ ഒരു രേഖകളും ഇല്ലാതെ, ഗ്രാമവാസികൾക്ക് ഈ പദ്ധതിയുടെ പ്രയോജനം ലഭിച്ചില്ല.

1921ലെ മുൽഷി സത്യാഗ്രഹമാണ് പടിഞ്ഞാറൻ മഹാരാഷ്ട്രയിലെ പൂനെയ്‌ക്കടുത്ത് മുള, നിള നദികളുടെ സംഗമസ്ഥാനത്ത് നിർമിച്ച മുൽഷി അണക്കെട്ടിനെതിരെ ഇന്ത്യയിൽ നടന്ന ആദ്യത്തെ അണക്കെട്ട് വിരുദ്ധ സമരം. മുംബൈയിൽ വൈദ്യുതി എത്തിക്കാൻ മുൽഷി അണക്കെട്ട് നിർമിക്കാൻ ആഗ്രഹിച്ച ടാറ്റയ്‌ക്കെതിരെയായിരുന്നു ഈ ജനകീയ പ്രതിരോധം. അണക്കെട്ട് പണിതതോടെ 52 ഗ്രാമങ്ങൾ നിഷ്‌കരുണം വെള്ളത്തിനടിയിലായി. അന്നത്തെ കൊളോണിയൽ ബ്രിട്ടീഷ് സർക്കാരും ടാറ്റയും പുനരധിവാസത്തിനായി ഭൂമി നൽകാത്തതിനാൽ, ഗ്രാമവാസികൾ അണക്കെട്ടിൻ്റെ ചുറ്റളവിൽ താമസിക്കാൻ തുടങ്ങി.

എന്നാൽ ഇന്നും അവർ ദുരിതം അനുഭവിക്കുകയാണ്. പോംഗാവിൽ നിന്ന് ഏതാനും കിലോമീറ്റർ അകലെയാണ് വലനേവാടി. ഇവിടെ, 1950കളുടെ തുടക്കം മുതൽ മേൽക്കൂരയുള്ള 17 വീടുകൾ നിലനിന്നിരുന്നു. കട്കരി സമുദായത്തിൽപ്പെട്ട കുടുംബങ്ങൾ പറയുന്നത്, തങ്ങൾ താമിനി ഘട്ടിൻ്റെ മറുവശത്ത് നിന്ന് ഉപജീവനമാർഗം തേടി കുടിയേറിയതാണെന്നാണ്. ‘റായ്ഗഡ് ജില്ലയിലെ ഞങ്ങളുടെ ഗ്രാമങ്ങൾ ആ വർഷം കടുത്ത വരൾച്ചയെ അഭിമുഖീകരിച്ചു. അതിനാൽ, ഞങ്ങൾ താമസം മാറി (എഴുപതുകളിൽ) പിന്നീട് ഇവിടെ താമസിക്കുന്നു,’ 35 വയസ്സുള്ള അക്ഷരജ്ഞാനമില്ലാത്ത സ്ത്രീ കമൽ ജാദവ് പറഞ്ഞു.

ഗ്രാമത്തിൽ 17 ചെറിയ കുടിലുകളേ ഉള്ളൂവെങ്കിലും ഓരോ വീട്ടിലും കുറഞ്ഞത് നാലോ അഞ്ചോ കുടുംബങ്ങൾ താമസിക്കുന്നുണ്ട്. ഗ്രാമവാസികൾക്ക് അവരുടെ കുടിലുകൾ വികസിപ്പിക്കുന്നതിനോ പുതിയവ പണിയുന്നതിനോ വിലക്കുണ്ട്. ‘ഈ ഭൂമി ടാറ്റയുടെ ഉടമസ്ഥതയിലുള്ളതാണ്. കുറച്ച് ദിവസങ്ങൾ കൂടുമ്പോൾ, കമ്പനി ഏതെങ്കിലും പുതിയ കെട്ടിടം പണിതിട്ടുണ്ടോ എന്നറിയാൻ വിവിധ ഗ്രാമങ്ങളിൽ ഗുണ്ടകളെ അയയ്ക്കുന്നു. നിലവിലുള്ള വീടിന്റെ ഘടനയിൽ എന്തെങ്കിലും മാറ്റം അവർ കണ്ടാൽ ഉടൻ തന്നെ അത് നശിപ്പിക്കും,’ ജാദവ് പറയുന്നു.

വെല്ലുവിളികൾ നിരവധിയാണെങ്കിലും സർക്കാരിന് വേണമെങ്കിൽ ഈ ആശങ്കകൾ ഒറ്റരാത്രികൊണ്ട് പരിഹരിക്കാമെന്ന് ആറ് വർഷത്തിലേറെയായി ഈ മേഖലയിൽ പ്രവർത്തിക്കുന്ന ആക്ടിവിസ്റ്റ് നാഗേഷ് ഗെയ്‌ക്‌വാദ് പറയുന്നു. ‘ആരും സമുദായത്തെ തങ്ങളുടെ മണ്ഡലമായി കാണുന്നില്ല. ഇത് വളരെ ചെറുതും ദുർബലവുമായ ഒരു ഗോത്ര വിഭാഗമാണ്. പാർട്ടി ലൈനുകളിലുടനീളം, ഈ സമൂഹത്തെ ചുറ്റിപ്പറ്റിയുള്ള ധാരണ ഒന്നുതന്നെയാണ്, ‘ഗെയ്ക്ക്വാദ് പറഞ്ഞു.

Content Highlight: No Aadhaar or Voter ID: Here’s Where Chief Election Commissioner’s Claim on Inclusion of Vulnerable Tribes Doesn’t Check Out