മാധ്യമങ്ങളിലെ തെറ്റായ വിവിധ പ്രാക്ടീസുകളെ തുറന്നുകാട്ടുന്ന, മുനയുള്ള വിമര്‍ശനങ്ങള്‍ ഉന്നയിക്കുന്ന ചിത്രമായിരിക്കും ആഷിഖ് അബുവിന്റെ നാരദന്‍ എന്നത് ട്രെയ്‌ലറില്‍ നിന്നും വ്യക്തമായിരുന്നു. ആ പ്രതീക്ഷയും വെച്ചു തന്നെയാണ് തിയേറ്ററിലെത്തിയത്. പക്ഷെ, ആഷിഖ് അബുവിന്റെ കരിയറിലെ മോശം സിനിമകളിലൊന്നും ഉണ്ണി ആറിന്റെ ഏറ്റവും ബലമില്ലാത്ത തിരക്കഥയുമാണ് നാരദന്‍ പ്രേക്ഷകര്‍ക്ക് മുന്‍പില്‍ വെച്ചു നീട്ടുന്നത്.
കാലങ്ങളായി മാധ്യമലോകത്ത് തുടരുന്ന തെറ്റായ വിവിധ പ്രവണതകളെ കൂട്ടിച്ചേര്‍ത്തുകൊണ്ട് ഒന്നിച്ചൊരു മീഡിയ ക്രിട്ടിസിസമാണ് നാരദന്‍ എന്ന സിനിമയുടെ ലക്ഷ്യം. തീര്‍ച്ചയായും മാധ്യമങ്ങള്‍ സ്വയ വിമര്‍ശനപരമായി പരിഗണിക്കേണ്ടതും സമൂഹത്തിന്റെയും നിയമത്തിന്റേയുമൊക്കെ കൃത്യമായ ഇടപെടലുണ്ടാകേണ്ടതുമായ നിരവധി വിഷയങ്ങളാണ് ഈ സിനിമ ചൂണ്ടിക്കാണിക്കാന്‍ ശ്രമിച്ചിട്ടുള്ളത്.
സെന്‍സേഷണലിസം, ലൈംഗികച്ചുവയോടെ മാത്രം റിപ്പോര്‍ട്ടിങ്ങ് നടത്തുന്നത്, ആര്‍ഷ ഭാരത സംസ്‌കാരത്തിന്റെ പേരും പറഞ്ഞ് സദാചാരം അടിച്ചേല്‍പ്പിക്കുന്നത്, വ്യക്തി വൈരാഗ്യം തീര്‍ക്കുന്നത്, അതിദേശീയത കുത്തിനിറക്കുന്നത്, ബ്രേക്കിംഗ് ന്യൂസിനും എക്‌സ്‌ക്ലൂസീവിനും ടി.ആര്‍.പിക്കും പിന്നാലെ പാഞ്ഞ് എല്ലാ മീഡിയ എത്തിക്‌സും കളയുന്നത്… ഇതെല്ലാം കടന്ന്, ഉണ്ടാകുന്ന സംഭവങ്ങള്‍ റിപ്പോര്‍ട്ട് ചെയ്യുന്നതിന് പകരം, വാര്‍ത്തകള്‍ സൃഷ്ടിക്കുന്ന പരിപാടിയിലേക്ക് വരെ നീങ്ങുന്നതെല്ലാം സിനിമയില്‍ കടന്നു വരുന്നുണ്ട്.
ഒപ്പം ചാനല്‍ റേറ്റിങ്ങിനായി നടത്തുന്ന, എക്‌സ്ട്രീം ക്രിമിനല്‍ കുറ്റങ്ങളെയും സിനിമ കാണിച്ചു തരുന്നുണ്ട്. അതിനൊപ്പം ശമ്പളം പോലുമില്ലാതെ വര്‍ക്ക് ചെയ്യേണ്ടി വരുന്ന ജേണലിസ്റ്റുകളെ കുറിച്ചും മാനേജ്‌മെന്റിന്റെ നിയന്ത്രണങ്ങളെ കുറിച്ചും ചിത്രം പറയുന്നുണ്ട്. പക്ഷെ ഇതെല്ലാം പ്രശ്‌നങ്ങള്‍ ചൂണ്ടിക്കാണിക്കാനുള്ള തത്രപ്പാടിനപ്പുറത്തേക്ക് എവിടെയും എത്തുന്നില്ല. ആദ്യാവസാനം പാളിപ്പോയ തിരക്കഥയും സംവിധാനവും കൂടിയാകുമ്പോള്‍ ചിത്രത്തിന്റെ പ്രമേയം പ്രേക്ഷകരിലേക്ക് എത്താതെ പോകുകയാണ്.
മാത്രമല്ല, ഇപ്പറയുന്ന വിഷയങ്ങളെയൊന്നും ആഴത്തില്‍ സമീപിക്കാനോ അതിന്റെ കാരണങ്ങളിലേക്ക് നോക്കാനോ സിനിമക്കാകുന്നില്ല. അര്‍ണാബ് ഗോസ്വാമിയെയും ചാനലിനെയും ഓര്‍മ്മിപ്പിക്കുന്ന ചില രംഗങ്ങള്‍ക്കപ്പുറത്തേക്ക് മറ്റൊന്നും ഈ സിനിമയിലില്ല എന്ന് തന്നെ പറയാം. വളരെ അപക്വമായ സമീപനമാണ് പ്രമേയത്തോട് ആഷിഖ് അബുവും ഉണ്ണി ആറും പുലര്‍ത്തിയിരിക്കുന്നത്.
മാധ്യമങ്ങളെ നല്ല നിലക്ക് നടത്താന്‍ കോടതിയുടെ ഇടപെടല്‍ അനിവാര്യമാണെന്നതിലേക്കാണ് സിനിമ അവസാനം പറഞ്ഞുവെക്കുന്നത്. കാരണങ്ങള്‍ പോലും പറയാതെ കേന്ദ്ര സര്‍ക്കാരിന് വാര്‍ത്താ ചാനലുകള്‍ പൂട്ടാന്‍ അനായാസം സാധിക്കുന്ന ഇന്നത്തെ ഇന്ത്യയില്‍ തന്നെയിരുന്ന് അത്തരം ആശയങ്ങള്‍ ആഘോഷിച്ച് പറയുന്നത് അത്ര ശരിയല്ല.
സംഭാഷണങ്ങളിലെയും സീനുകളിലെയും നാടകീയതയാണ് അടുത്ത വില്ലന്‍. ഒട്ടും ഓര്‍ഗാനിക്കല്ലാതെ വളരെ കഷ്ടപ്പെട്ട് നിര്‍മ്മിച്ചെടുത്ത നിലയിലാണ് ഓരോ സന്ദര്‍ഭങ്ങളും. ജാതീയ വിവേചനങ്ങളും പ്രിവില്ലേജുകളും തുടങ്ങി പീരിയഡ്‌സ് വരെയുള്ള പല കാര്യങ്ങള്‍ സിനിമയില്‍ വരുന്നത് ഈ രീതിയിലാണ്.
ഈ നാടകീയത ഓരോ അഭിനേതാവിന്റെയും പെര്‍ഫോമന്‍സിലും കാണാം. ഒട്ടുമേ ഒഴുക്കില്ലാതെ, ലോജിക്കലായ കണക്ഷനുകള്‍ പോലുമില്ലാതെയാണ് സിനിമയുടെ കഥ പോകുന്നതും. എഡിറ്റിങ്ങിലും പിഴവുകള്‍ നിറഞ്ഞിരിക്കുന്നതായി കാണാം.
