ചാനല്‍ സ്റ്റുഡിയോകളില്‍ ഇരുന്നു ചായം പൂശി, ടൈ കെട്ടി , ലിപ്‌സ്റ്റിക് ഇട്ട ചുണ്ടുകള്‍ കൊണ്ട് കീബോര്‍ഡ് വിപ്ലവം എന്ന് പുച്ഛിക്കുന്നവരുടെ മുഖമടച്ച് ആട്ടുന്നുണ്ട് കഴിഞ്ഞ കുറച്ചു ദിവസങ്ങള്‍ എങ്കിലുമായി റോജി റോയ് എന്ന തിരുവനന്തപുരം കിംസ് ഹോസ്പ്പിറ്റലില്‍ വച്ച് നിര്‍ഭാഗ്യകരമായി നമ്മേ പിരിഞ്ഞു പോയ പെണ്‍കുട്ടിക്ക് വേണ്ടി സമാനതകള്‍ ഇല്ലാത്ത രൂപത്തില്‍ നവമാധ്യമങ്ങളില്‍ രൂപപ്പെട്ടുവരുന്ന കൂട്ടായ്മകള്‍.
ജഹാംഗീര്‍ റസാഖ് പാലേരി
മാറ്റമില്ലാത്തതായി ഒന്നുമാത്രം അത് മാറ്റം മാത്രമാണ് എന്ന് ദീര്‍ഘദര്‍ശിയായി പ്രവചിച്ചത് മഹാനായ കാള്‍ മാക്‌സ് ആണ്. ഭൂമിയിലെ ജീവിതത്തെ വിപ്ലവകരമായി മാറ്റിയവയുടെ കൂട്ടത്തിലാണ് അഗ്‌നിയും ചക്ക്രവും എല്ലാം പരിഗണിക്കപ്പെട്ടു പോന്നിരുന്നത്. ആധുനിക ലോകത്തെ മാറ്റിമറിക്കുന്ന ഏറ്റവും വിപ്ലവകരമായ കണ്ടുപിടുത്തം എന്ന് പറയുന്നത് ഇന്റര്‍നെറ്റ് തന്നെയാണ്.
ഇന്ന് ലോകത്തെ നിര്‍ണ്ണയിക്കുന്നതും, ഭരിക്കുന്നതും, ബന്ധപ്പെടുതുന്നതും, ചലനാത്മകമാക്കുന്നതും എല്ലാം ഇന്റര്‍നെറ്റും കമ്പ്യൂട്ടറും തന്നെയാണ്. മറ്റൊരു ഭാഷയില്‍ പറഞ്ഞാല്‍ യാഥാസ്ഥിതികമായ എല്ലാത്തിനെയും പൊട്ടിച്ചെരിയുന്നതിന്റെ ഒരു സ്വാസ്ഥ്യം പ്രദാനം ചെയ്യുന്നുണ്ട് സൈബര്‍ വിപ്ലവങ്ങള്‍. അറേബ്യന്‍ മരുഭൂമികളിലെ മുല്ലപ്പൂ വിപ്ലവം മുതല്‍ , വാള്‍സ്ട്രീറ്റിലെ പിടിച്ചെടുക്കല്‍ സമരം തുടങ്ങി, അരവിന്ദ് കെജ്‌രിവാളിന്റെയും, അണ്ണാ ഹസാരെയുടെയും സമര വേലിയേറ്റങ്ങള്‍, നിര്‍ഭാഗ്യകരമായി നമ്മെ വേര്‍പ്പെട്ട ദല്‍ഹി പെണ്‍കുട്ടിക്ക് നീതിതേടി തെരുവില്‍ ഇറങ്ങിയ യുവത്വം വരെ സൈബര്‍ ഇടങ്ങളുടെ പോരാട്ട ശക്തിയുടെ വിസ്മയ കാഴ്ചകള്‍ ആയിരുന്നു. നമ്മുടെ കൊച്ചു കേരളത്തിലും സൈബര്‍ ഇടപെടലുകള്‍ ആരോഗ്യകരമായ ചില മാറ്റങ്ങള്‍ക്കു വേദിയോരുക്കുന്നുണ്ട് .
എഴുപതുകളിലും, എണ്‍പതുകളിലും എല്ലാം കേരളീയ മനസ്സാക്ഷിയുടെ ചിന്താപരിസരങ്ങളെ, ധിഷനാവ്യാപാരങ്ങളെ നിര്‍ണയിച്ചിരുന്നത്, സര്‍ഗ്ഗാത്മകവും, ക്രിയാത്മകവും, ചലനാത്മകവും, മൗലികതയുള്ള ആശയങ്ങളാല്‍ സമ്പന്നവുമായിരുന്ന നമ്മുടെ ക്യാമ്പസുകള്‍ ആയിരുന്നു എന്ന് വായിച്ചിട്ടുണ്ട്. കവികളും, ചിന്തകരും, രാഷ്ട്രീയ പ്രവര്‍ത്തകരും, വിമോചകരും, ഫെമിനിസ്റ്റുകളും, വിപ്ലവകാരികളും, അരാജകവാദികളും, എല്ലാവരും ഉണ്ടായിരുന്നു നമ്മുടെ ക്യാമ്പസുകളില്‍ .
ധിഷണാപരമായി അവര്‍ ഉയര്‍ത്തുന്ന നവോത്ഥാന സാധ്യതകളെ കേരളം ഇരുകയ്യും നീട്ടി സ്വീകരിക്കുകയാണ് ചെയ്തത് . പിന്നീട് ആഗോളീകൃതമായ ഒരു വിപണിയുടെ പ്രലോഭനങ്ങളില്‍ നമ്മുടെ യുവത്വം കാലിടറിവീണ് അരാഷ്ട്രീയവാദികളായി പിടഞ്ഞുകൊണ്ടിരിക്കുന്നതും കേരളം കാണുന്നു. അങ്ങനെ പത്രങ്ങളും ചാനലുകളും എല്ലാം നമ്മുടെ സാമൂഹ്യ സംവാദങ്ങളുടെ അജണ്ടകളെ നിശ്ചയിച്ചു തുടങ്ങി. പത്ര മുത്തശ്ശിമാര്‍ ആളുകളെയും, പ്രസ്ഥാനങ്ങളെയും വാഴ്ത്താനും, വീഴ്ത്താനും തുടങ്ങി.
ഇപ്പോള്‍ നവമാധ്യമാക്കാലമാണ് . കഴിഞ്ഞ ചുരുങ്ങിയ വര്‍ഷങ്ങള്‍ എങ്കിലുമായി കേരളത്തിന്റെ എഡിറ്റോറിയല്‍ ഡസ്‌ക്കുകളുടെ അജണ്ടകള്‍ നിശ്ചയിക്കുന്നത് നവമാധ്യമങ്ങള്‍ ആണ്. മനുഷ്യര്‍ പരസ്പരം സംവദിക്കുന്ന, എഡിറ്റര്‍ എന്നത് ഒരു അശ്ലീല പദമായി കാണുന്ന, അതിരുകളില്ലാത്ത സ്വപ്നസമാനമായ നവമാധ്യമാക്കാലം. ഇന്ന് ഈ സമൂഹത്തെ നയിക്കുന്നത്, മാധ്യമങ്ങളുടെ സഞ്ചാരപഥങ്ങളെ നിര്‍ണ്ണയിക്കുന്നത്, രാഷ്ട്രീയ മുദ്രാവാക്യങ്ങള്‍ , സമരങ്ങള്‍ , നിശ്ചയിക്കുന്നത് നവമാധ്യമങ്ങള്‍ ആണ്. പഴയ മുഷിഞ്ഞതും , നാറുന്നതുമായ ചില ശീലങ്ങളെ , കീഴ്‌വഴക്കങ്ങള്‍ എന്ന ദുര്‍വാശികളെ മാറ്റിയെഴുതുന്നതും നവമാധ്യമങ്ങള്‍ ആണ്.
ചാനല്‍ സ്റ്റുഡിയോകളില്‍ ഇരുന്നു ചായം പൂശി, ടൈ കെട്ടി , ലിപ്‌സ്റ്റിക് ഇട്ട ചുണ്ടുകള്‍ കൊണ്ട് കീബോര്‍ഡ് വിപ്ലവം എന്ന് പുച്ഛിക്കുന്നവരുടെ മുഖമടച്ച് ആട്ടുന്നുണ്ട് കഴിഞ്ഞ കുറച്ചു ദിവസങ്ങള്‍ എങ്കിലുമായി റോജി റോയ് എന്ന തിരുവനന്തപുരം കിംസ് ഹോസ്പ്പിറ്റലില്‍ വച്ച് നിര്‍ഭാഗ്യകരമായി നമ്മേ പിരിഞ്ഞു പോയ പെണ്‍കുട്ടിക്ക് വേണ്ടി സമാനതകള്‍ ഇല്ലാത്ത രൂപത്തില്‍ നവമാധ്യമങ്ങളില്‍ രൂപപ്പെട്ടുവരുന്ന കൂട്ടായ്മകള്‍.
ആ നിലയ്ക്ക് ഈ ലോകത്തെ അല്‍പ്പം കൂടി സുതാര്യവും , ജീവിക്കാന്‍ ഉതകുന്ന സത്യസന്ധമായ ഒരിടവും ആക്കിമാറ്റുന്നതില്‍ നവമാധ്യമങ്ങള്‍ സവിശേഷമായ പങ്കുവഹിക്കുന്ന കാലഘട്ടം സമാഗതമായത്തില്‍ ഒരു സമൂഹമെന്ന നിലയില്‍ നമുക്ക് ആഹ്ലാദിക്കാം . “വാര്‍ത്ത മുക്കല്‍ “, “മാധ്യമ സിന്‍ഡിക്കേറ്റ് “, “പിതൃശൂന്ന്യ മാധ്യമ പ്രവര്‍ത്തനം” തുടങ്ങിയ പദങ്ങള്‍ ഇനി കാലഹരണപ്പെട്ടതാക്കി മാറ്റാം എന്ന് തന്നെയാണ് ശുഭപ്രതീക്ഷ. അങ്ങനെ ഭൂതകാലത്തേക്ക് നോക്കുമ്പോള്‍ യുവതയുടെ അമ്ലമഴ പോലെ തീക്ഷ്ണവും പൊള്ളിക്കുന്നതുമായ ഈ പ്രതികരണ ശേഷി ഇല്ലാതിരുന്ന ഒരു കാലത്തെ നമുക്ക് നൊമ്പരത്തോടെ അടയാളപ്പെടുതെണ്ടി വരും.
നിഷ്‌ക്കളങ്കനായിട്ടും നാം പെരുമഴയത്ത് നിര്‍ത്തി ഒലിച്ചുപോയി അലിഞ്ഞില്ലാതായ ഈച്ചരവാര്യരുടെ പൊന്നോമനപുത്രന്‍ രാജന്റെ കാലത്തും, ദാരുണമായി കൊലചെയ്യപ്പെട്ട സിസ്‌റര്‍ അഭയയുടെ കാലത്തും, സൂര്യനെല്ലിയിലെ പാവം പെണ്‍കുട്ടിയുടെ വന്ന്യമായ വേട്ടയാടലിന്റെ കാലത്തും, ശാരിയുടെയും അനഘയുടെയും കാലത്തും , അധികാരദുര്‍മോഹികളുടെയും മാധ്യമങ്ങളുടെയും ആസുരദുരകളുടെ ഇരയായ നമ്പിനാരയാണന്റെ കാലത്തും, ഇടനെഞ്ചിലേക്ക് വെടിയുണ്ട ഏറ്റുവാങ്ങി വിപ്ലവകേരളത്തിന്റെ ആവേശമായ നക്‌സല്‍ നേതാവ്, അനശ്വര സഖാവ് വര്‍ഗീസിന്റെ കാലത്തും, എണ്ണിയാലൊടുങ്ങാത്ത അനീതികളുടെ പെരുമഴക്കാലത്തും ന്യൂ മീഡിയ ഇല്ലാതിരുന്നത് ചരിത്രത്തിന്റെ ദുരന്തമാണ്. അല്ലെങ്കില്‍ ഇവരുടെയൊക്കെ ചരിത്രം മറ്റൊന്നായി മാറിയേനെ.
ഇ- പത്രങ്ങളുടെയും , ഇ- വാര്‍ത്തകളുടെയും കാലത്ത്, കടലാസ് പത്രങ്ങള്‍ മ്യൂസിയത്തിലേക്ക് മാറ്റാന്‍ പോകുന്ന നവലോകത്ത്, പത്രമുത്തശ്ശിമാര്‍ റോജിയുടെ വാര്‍ത്തകള്‍ താമസ്‌ക്കരിക്കുന്നതിനെതിരെ അവരുടെ facebook പേജുകളില്‍ കമന്റുകള്‍ കൊണ്ട് മുദ്രാവാക്ക്യങ്ങള്‍ തീര്‍ത്തു പെരുംസമരം പ്രഖ്യാപിക്കുന്ന യുവതയെ കമന്റുകള്‍ ഡിലീറ്റ് ചെയ്തും, ബ്ലോക്ക് ചെയ്തും ആണ് നേരിടുന്നത്. അതൊരു കറുത്ത ഹാസ്യമാണ്.
കോര്‍പ്പറേറ്റ് കച്ചവടത്തിന്റെ ഇടുങ്ങിയ ആകാശത്തിന് ചുവട്ടില്‍ ശ്വാസം മുട്ടുന്ന, നവലോക വിഹായസ്സിന്റെ വിശാലത അറിയാത്ത വിഡ്ഢികള്‍ സൃഷ്ട്ടിക്കുന്ന കറുത്ത ഹാസ്യം. എത്ര കമണ്ടുകള്‍ ഡിലീറ്റ് ചെയ്തു, എത്ര മനുഷ്യരെ സംവാദങ്ങളില്‍ നിന്നും ബ്ലോക്ക് ചെയ്തു എത്രകാലം കൂടിയാണ് നമ്മുടെ “മുത്തശ്ശിമാര്‍ ” ജീവിക്കാന്‍ കൊതിക്കുന്നത്. അത് എത്രമാത്രം സാധ്യമാണ് ..?
ചുരുക്കത്തില്‍ അഭിപ്രായരൂപവത്കരണത്തില്‍ ഒരേസമയം പുരോഗമനപരവും പ്രതിലോമകരവുമായി ഇടപെടാന്‍ കഴിയുന്ന നവമാധ്യമങ്ങളെ ജനാധിപത്യത്തെ ശക്തിപ്പെടുത്തുംവിധം ഉപയോഗപ്പെടുത്താന്‍ നമുക്ക് ഇനിയും സാധിക്കേണ്ടതുണ്ട്. അത്തരം സാധ്യതകളില്‍ നിന്ന് അല്പ്പമെങ്കിലും വ്യതിചലിക്കുമ്പോഴാണ് വിപ്ലവത്തെ ആശീര്‍വദിക്കാന്‍ ആവാത്ത കാരണവന്മാരും , ബുദ്ധിജീവികളും എല്ലാം കക്കൂസ് ചുമരുമായൊക്കെ നമ്മെ താരതമ്യം ചെയ്യുന്നത്.
പരമ്പരാഗത മാധ്യമങ്ങളുടെ അധികാരസങ്കല്‍പ്പത്തെ ഉടച്ചുവാര്‍ത്ത് ജനകീയ അഭിപ്രായങ്ങള്‍ക്ക് ഇടംനല്‍കിയ സോഷ്യല്‍ മീഡിയകള്‍ക്ക് ഒരേസമയം അപകടകരമായ വിഭാഗീയ ചിന്തകളെ വളര്‍ത്താനും കഴിയുന്നു എന്നതും വസ്തുതയാണ്. പൊതുബോധ നിര്‍മിതിയില്‍ സ്വതന്ത്രാഭിപ്രായങ്ങള്‍ക്ക് ക്രിയാത്മകമായി ഇടപെടാനുള്ള വേദിയായി നവമാധ്യമങ്ങളെ ഉപയോഗപ്പെടുത്തുകയാണ് ആവശ്യം എന്ന് ഉപസംഹരിക്കാം എന്ന് തോന്നുന്നു.
ചുരുക്കത്തില്‍, മുത്തശ്ശികളെ, ചാനല്‍ സിംഹങ്ങളെ, ഞങ്ങള്‍, നവമാധ്യമ യുവത, നയിക്കുകയും നിര്‍ണ്ണയിക്കുകയും ചെയ്യുകയാണ് ഈ സമൂഹത്തെ.
എന്റെ മുന്നില് നടക്കരുത് നിങ്ങളെ പിന്തുടരാന് എനിക്കാകില്ല
എന്റെ പുറകില്‍ നടക്കരുത് നിങ്ങളെ നയിക്കാന്‍ എനിക്കാകില്ല
എന്റെ കൂടെ നടക്കുക എന്റെ സുഹൃത്താകുക..
എന്ന മഹാനായ അള്‍ജീരിയന്‍ തത്വചിന്തകന്‍ ആല്‍ബര്‍ട്ട് കാമൂസിന്റെ മനോഹരമായ വാചകം ഞങ്ങള്‍ ഇങ്ങനെ തിരുത്തുന്നു.
ഞങ്ങളുടെ മുന്നില് നടക്കരുത് നിങ്ങളെ പിന്തുടരാന് ഞങ്ങള്‍ക്കാകില്ല;
ഞങ്ങളുടെ പുറകില്‍ നടക്കൂ നിങ്ങളുടെ വാര്‍ത്തകളും ടെലിവിഷന്‍ ചര്‍ച്ചകളും നിര്‍ണ്ണയിക്കുന്നത് ഞങ്ങള്‍ കൂടിയല്ലേ?
ഞങ്ങളുടെ ഭാഗമാകുക. കാരണം ഞങ്ങള്‍ നിങ്ങള്‍ക്ക് ബദലാണ് ഈ സമൂഹത്തില്‍.