“പെണ്ണുങ്ങള്‍ ആയാല്‍ പലതും സഹിക്കേണ്ടി വരും”, ” എനിക്കൊന്നും ചെയ്യാന്‍ പറ്റില്ല, വേണെങ്കില്‍ അവള്‍ ചെയ്തോട്ടെ”, “ആ പെണ്ണിന്റെ അഹങ്കാരം കണ്ടില്ലേ, അവന്റെയൊരു കഷ്ടപ്പാട്!”… ആശ്ചര്യചിഹ്നങ്ങളും ആത്മഗതങ്ങളും ആഴ്ന്നിറങ്ങുന്ന നോട്ടങ്ങളും പെണ്ണിന് പുതുമയല്ല. ഇവിടെ പറയുന്നത് പെണ്ണിനെ കുറിച്ചുമല്ല, എന്നാല്‍ പെണ്ണിന് വേണ്ടിയാണ്.
ഒന്നു കൂടി വ്യക്തമാക്കിയാല്‍, ഒരു ആവശ്യം പരിഗണിക്കുമ്പോള്‍ തൊലിക്ക് തൊട്ടു താഴെ ചെയ്യാവുന്ന ലളിതമായ ഒരു പ്രൊസീജര്‍ വേണോ അതോ വയറ് കീറി തൊലിയും പേശികളും തുളച്ച് അതിനുള്ളിലെ അവയവത്തില്‍ ചെയ്യുന്ന ശസ്ത്രക്രിയ വേണോ എന്ന് രണ്ട് ഓപ്ഷന്‍ ഡോക്ടര്‍ മുന്നില്‍ വച്ചാല്‍ നിങ്ങളേത് തിരഞ്ഞെടുക്കും? ലളിതമായത് തിരഞ്ഞെടുക്കും, ഉറപ്പല്ലേ…?
പക്ഷേ, എന്ത് കൊണ്ടാണ് ഫാമിലി പ്ലാനിംഗിന്റെ കാര്യം വരുമ്പോള്‍ മാത്രം ലളിതമായ മാര്‍ഗത്തിന് പകരം താരതമ്യേന സങ്കീര്‍ണമായ ഒന്ന് സ്ത്രീകളുടെ മേല്‍ അടിച്ചേല്‍പ്പിക്കപ്പെടുന്നത്…?
ഇവിടെ രണ്ട് കുട്ടികള്‍ ആയ ശേഷം ഇനിയങ്ങോട്ട് ഏത് സാഹചര്യത്തിലും കുട്ടികള്‍ക്കുള്ള പ്ലാനില്ല എന്ന് തീരുമാനിച്ചപ്പോഴാണ് എന്തൊക്കെയാണ് മുന്നിലുള്ള മാര്‍ഗ്ഗങ്ങള്‍ എന്ന് തിരഞ്ഞത്. അഷൗവിന് സിസേറിയന്‍ വേണ്ടി വന്നാല്‍ ഒപ്പം ട്യൂബക്ടമി ചെയ്യാം, അതല്ലെങ്കില്‍ എനിക്ക് വാസക്ടമി ചെയ്യാം എന്നായിരുന്നു തീരുമാനം. എന്ത് കൊണ്ട് അങ്ങനെ ഒരു തീരുമാനത്തിലെത്തിയെന്ന് പറയാം, ഒപ്പം എന്ത് കൊണ്ട് ഓരോ സ്ത്രീയും പ്രസവം നിര്‍ത്താന്‍ പോവുന്നതിനു മുന്‍പ് തിരിച്ചും മറിച്ചും ഒന്നാലോചിക്കണമെന്നും.
ഇവിടെ ഞങ്ങളുടെ ഹൗസോണര്‍ അമ്മമ്മ കാലില്‍ സര്‍ജറി കഴിഞ്ഞ് നാലഞ്ച് ദിവസമായി ഹോസ്പിറ്റലിലാണ്. കഴിഞ്ഞ ദിവസം ജോലി കഴിഞ്ഞ് വരുന്നതിനിടെ അവരെ കാണാന്‍ കേറിയപ്പോ ഒപ്പം ഒരു ഒ.പി. ടിക്കറ്റെടുത്ത് ജനറല്‍ സര്‍ജ്ജനെ പോയിക്കണ്ട് കാര്യം പറഞ്ഞു. അന്ന് മറ്റ് ചില കേസുകളുടെ തിരക്കുള്ളത് കൊണ്ട് വൈകിട്ട് ആറ് മണിക്കേ ഫ്രീയാവൂ, അപ്പോള്‍ വേണോ അതോ വേറൊരു ദിവസം വരണോന്ന് ചോദിച്ചു. അന്ന് വൈകിട്ട് തന്നെ ആവാം ന്നു മറുപടി പറഞ്ഞു. ഒന്ന് രണ്ട് ബ്ലഡ് ടെസ്റ്റ് ചെയ്യാനുള്ളത് ചെയ്തു. ഏതാണ്ട് ആറു മണിയോടടുത്ത് അറ്റന്‍ഡറും നഴ്‌സും വന്ന് എന്നെ ക്ലീനാക്കി, കാനുലയിട്ട്, ഡ്രസ്സൊക്കെ മാറ്റി തിയറ്ററിലേക്ക് കൊണ്ടോയി.
ഒറ്റക്കായിരുന്നതു കൊണ്ട് അമ്മമ്മയുടെ ബൈസ്റ്റാന്‍ഡര്‍ തല്‍ക്കാലം എന്റെയും ബൈസ്റ്റാന്‍ഡറായി കൂടെ വന്നു. തുടക്കത്തില്‍ ഒരു കുഞ്ഞു ഇഞ്ചക്ഷന്‍ എടുത്തതല്ലാതെ മറ്റൊന്നും അറിഞ്ഞില്ല. സര്‍ജറി ടേബിളില്‍ ഏതാണ്ട് ഒരു ഇരുപത് മിനിറ്റ് കിടന്നു കാണും. പിന്നെ നഴ്‌സുമാര്‍ നോട്‌സെല്ലാം എഴുതി ഫയല്‍ ക്ലോസ് ചെയ്ത് എന്നെ തിരിച്ച് വാര്‍ഡിലേക്കയക്കാന്‍ ഒരു അരമണിക്കൂര്‍ കൂടി. താഴെ വന്ന് ഡ്രസ്സ് ചേഞ്ച് ചെയ്ത് കൗണ്ടറില്‍ പോയി ബില്ല് അടച്ചതും മരുന്നുകള്‍ വാങ്ങിയതും തിരിച്ച് ബൈക്കോടിച്ച് വീട്ടിലെത്തിയതും ഞാനൊറ്റക്ക് തന്നെയാണ്.
ചുരുക്കത്തില്‍ ഓഫീസ് വിട്ടു വരുന്ന വഴിക്ക് ഒരു സിനിമ കാണാന്‍ കയറിയാല്‍ എത്ര സമയം പോവുമോ, അത്രയും സമയമേ വേണ്ടൂ ഇത് ചെയ്യാന്‍. ഒരാഴ്ചത്തേക്ക് വളരെ ഹെവി ആയ എന്തെങ്കിലും ഉയര്‍ത്തുന്നത് പോലുള്ള കാര്യങ്ങള്‍ ചെയ്യാന്‍ പാടില്ല എന്നതൊഴിച്ചാല്‍ മറ്റൊരു എക്‌സ്ട്രാ കെയറും വേണ്ട എന്ന് ഡോക്ടര്‍ പറഞ്ഞിരുന്നു. വീട്ടില്‍ വന്ന് കുളിച്ച് ഭക്ഷണം കഴിച്ച് കിടന്നുറങ്ങി. പിറ്റേന്നെണീച്ച് രാവിലെ ഉണ്ടായിരുന്ന വര്‍ക്കുകള്‍ ചെയ്ത് സാധാരണ പോലെ മുന്നോട്ടു പോയി.
വാസക്ടമി എന്നു പറയുന്നത് വളരെ ലളിതമായ ഒരു പ്രൊസീജറാണ്. ലോക്കല്‍ അനസ്തേഷ്യ നല്‍കി ആ ഭാഗം മാത്രം തരിപ്പിച്ചതിനു ശേഷം വൃക്ഷണസഞ്ചിയില്‍ ഒരു ചെറിയ മുറിവുണ്ടാക്കി ശുക്ലത്തില്‍ ബീജം എത്തുന്ന മാര്‍ഗ്ഗം തടസ്സപ്പെടുത്തുകയാണിവിടെ ചെയ്യുന്നത്. അതിനു ശേഷവും ശരീരത്തില്‍ ബീജോല്പാദനം നടക്കുമെങ്കിലും അത് സെമനില്‍ എത്താത്തതുകൊണ്ട് ഗര്‍ഭധാരണം സംഭവിക്കില്ല. ഈ ഉല്‍പ്പാദിപ്പിക്കപ്പെടുന്ന ബീജം ശരീരം തിരിച്ച് അബ്‌സോര്‍ബ് ചെയ്‌തോളും.
Also Read:തടയാം ഗര്‍ഭാശയ മുഖ കാന്‍സറിനെ; രോഗത്തിന് ആണ്‍പങ്കാളി കാരണക്കാരനാവുന്നത് എങ്ങനെ?
വാസക്ടമി ഉദ്ധാരണത്തെയോ സ്ഖലനത്തെയോ രതിമൂര്‍ച്ഛയെയോ ഒരു തരത്തിലും ബാധിക്കില്ല. സ്ഖലനം നടക്കുമ്പോള്‍ വരുന്ന ഫ്‌ലൂയിഡില്‍ വളരെ ചെറിയൊരു ശതമാനം മാത്രമാണ് ബീജങ്ങള്‍ ഉണ്ടാവുക എന്നതിനാല്‍ വാസക്ടമിക്കു മുന്‍പും ശേഷവും പ്രത്യക്ഷത്തില്‍ ഒരു വ്യത്യാസവും ഉണ്ടാവുകയും ഇല്ല.
വാസക്ടമി താരതമ്യേന വേദനയോ മുറിവോ ഇല്ലാത്ത ശസ്ത്രക്രിയയാണ്. തൊലിയില്‍ ഉണ്ടാക്കുന്ന കുഞ്ഞു ഇന്‍സിഷനാണ് വാസക്ടമിക്ക് ആകെ വേണ്ടത്. ഇത്തിരിയോളം ചോര മാത്രം നഷ്ടപ്പെടുന്ന, പത്തിരുപത് മിനിറ്റില്‍ കഴിയുന്ന, വളരെ ചിലവ് കുറവായ ഒന്ന്. കഴിഞ്ഞാലുടനെ എണീറ്റ് വീട്ടില്‍ പോകാന്‍ പറ്റുന്നത്ര ലളിതമായ ഒന്ന്. ഈ പരിപാടി കഴിഞ്ഞ് ദീര്‍ഘമായ റിക്കവറി പിരീഡില്ല. വിശ്രമമോ കാര്യമായ നിയന്ത്രണങ്ങളോ ഇല്ല, വളരെ പെട്ടെന്ന് തന്നെ ലൈംഗികബന്ധം പുനസ്ഥാപിക്കുകയും ചെയ്യാം.
സ്‌പേം കൗണ്ട് സീറോ ആവുന്നത് വരെ രണ്ടോ മൂന്നോ മാസം കൂടി ശുക്ലത്തില്‍ മുന്‍പത്തെ ബീജം ഉണ്ടായേക്കാം എന്ന സാധ്യത മുന്‍ നിര്‍ത്തി ആ സമയത്തേക്ക് കൂടി കോണ്ടം പോലെയുള്ളവ ഉപയോഗിക്കാന്‍ നിര്‍ദേശമുണ്ട്.
അതേ സമയം സ്ത്രീകള്‍ക്ക് പ്രസവം നിര്‍ത്താന്‍ ചെയ്യുന്ന പി.പി.എസ് അഥവാ ട്യൂബക്ടമി ഒരു മേജര്‍ സര്‍ജറിയാണ്. സിസേറിയന്‍ ചെയ്യേണ്ടിവരുന്നവര്‍ക്ക് കൂട്ടത്തില്‍ ചെയ്യാം എന്നുള്ളത് കൊണ്ട് ഇത് തന്നെയാണ് നല്ല ഓപ്ഷന്‍. പക്ഷേ, നോര്‍മല്‍ ഡെലിവറി കഴിഞ്ഞവര്‍ക്കോ..? ഇവിടെ നട്ടെല്ലില്‍ അനസ്തേഷ്യ അല്ലെങ്കില്‍ ജനറല്‍ അനസ്തേഷ്യ നല്‍കിയതിനു ശേഷം ഓപ്പണായോ ലാപ്രോസ്‌കോപിക് രീതിയിലോ വയറ്റില്‍ മുറിവുണ്ടാക്കി ഫലോപിയന്‍ റ്റിയൂബില്‍ നിന്നും അണ്ഡം ഗര്‍ഭപാത്രത്തിലേക്ക് പോകുന്നത് തടസ്സപ്പെടുത്തുകയാണ് ചെയ്യുന്നത്. മേജര്‍ സര്‍ജ്ജറിയായ റ്റിയൂബക്ടമിക്ക് താരതമ്യേന ചിലവ് കൂടുതലാണ്. ശസ്ത്രക്രിയ കഴിഞ്ഞാലുടനെ ചാടിയെണീറ്റ് വീട്ടില്‍ പോവാന്‍ പറ്റില്ല. ആഴ്ചകള്‍ നീണ്ട നിയന്ത്രണങ്ങളുണ്ട്. ഇന്‍ഫെക്ഷനും മറ്റ് കോമ്പ്‌ലിക്കേഷനുകള്‍ക്കും സാധ്യത താരതമ്യേനെ കൂടുതലുമാണ്.
എന്തുകൊണ്ടാണ് എപ്പോഴും എല്ലാ ബുദ്ധിമുട്ടുകളും സ്ത്രീകള്‍ മാത്രം സഹിച്ചോട്ടെ എന്നൊരു നാട്ടുനടപ്പുണ്ടാവുന്നത്…? എന്ത് കൊണ്ടാണ് ഫാമിലി പ്ലാനിംഗിന്റെ കാര്യം വരുമ്പോള്‍ മാത്രം ലളിതമായ ഒരോപ്ഷനു പകരം താരതമ്യേന കോബ്ലിക്കേറ്റഡായ ഒരെണ്ണം സ്ത്രീകളുടെ മേല്‍ അടിച്ചേല്‍പ്പിക്കപ്പെടുന്നത്? പ്രസവം അനുഭവിച്ച് കഴിഞ്ഞ പെണ്ണിനെ എന്തിനാണ് വീണ്ടും ഒരു കത്തിക്ക് മുന്നിലേക്ക് നീട്ടിക്കൊടുക്കുന്നത്? തനിക്കൊരു കുഞ്ഞിനെ തരാന്‍ അത്രയും നോവ് സഹിച്ച പെണ്ണിന് വേണ്ടി പറയത്തക്ക ഒന്നും സഹിക്കാനില്ലാത്ത ഒരു കുഞ്ഞു സംഗതിക്ക് വഴങ്ങിയാല്‍ എന്താ? “കുഞ്ഞാവയെ ഉണ്ടാക്കല്‍” എന്ന ചടങ്ങ് കഴിഞ്ഞാല്‍ ആണിന്റെ കടമ കഴിഞ്ഞു എന്ന ചിന്തയില്‍ നിന്നും നമ്മളെന്ന് മാറും?
ആണാകുന്നത് ഒരു പരമാധികാരമല്ല. ഒഴിവാക്കാന്‍ പറ്റുന്നിടത്ത് പോലും പെണ്ണിനെ വേദനിപ്പിക്കുന്നതുമല്ല ആണത്തം. അതവളുടെ വേദനയകറ്റുന്നതിന്റെ പാതിയാകുന്നതിലും കൂടിയാണ്.
അപ്പോള്‍ പ്രിയപ്പെട്ട പെണ്ണുങ്ങളേ, ഫാമിലി പ്ലാനിംഗ് ചെയ്യാന്‍ രണ്ട് പേര്‍ക്കും തുല്യ അവസരം ഉള്ള ഈ കാലത്ത്, നിങ്ങള്‍ ചെയ്യുന്നതിലും വളരെയേറെ എളുപ്പത്തില്‍ മറ്റൊരു ഓപ്ഷന്‍ ഉണ്ടെന്നിരിക്കേ, ശസ്ത്രക്രിയക്ക് നിങ്ങളെ സ്‌നേഹപൂര്‍വ്വം നിര്‍ബന്ധിക്കുന്ന ആണിനോട് കാര്യകാരണസഹിതം തിരിച്ച് ആവശ്യപ്പെടുക. “ഇത് താങ്കള്‍ പോയി ചെയ്തിട്ട് വരൂ”, എന്ന്. പ്രസവിക്കാനൊന്നുമല്ലല്ലോ പറയുന്നത് !
ഡൂള്‍ന്യൂസ് വീഡിയോ സ്‌റ്റോറി കാണാം